whinging

Voor ons is de tijd net als water dat door je handen loopt. Je probeert het vast te houden maar het is nauwelijks mogelijk. Wat een slecht excuus. Een regel op de blog is natuurlijk zo geschreven. Ik voel mij overmand door schuldgevoel.
En ja, ik heb gisteravond op de bank gezeten met een kopje thee. De schone was in een berg naast mij, de weekmaaltijden nog niet gekookt, de blog niet geschreven, mijn milieucommissie beloftes nog niet waargemaakt, een artikel voor werk nog niet gelezen, mijn boekenclub boek nog niet uit. Erger nog, nog niet eens aangeschaft (donderdag is de bespreking....).
Even zitten was echt heerlijk. Zalig. Verrukkelijk. Met mijn benen omhoog. De buitendeuren wijd open, 30 graden, krekels en zoete geur van nachtbloemen.  Midsomer Murders op de televisie.
Maar dan, als het is afgelopen kom ik terug in de realiteit. Was het wel verstandig om even te niksen? Had ik niet beter een paar overhemden kunnen strijken terwijl ik keek?
Zucht.

Genieten van tijd die je eigenlijk niet hebt is niet altijd even leuk.
Vandaag was het labour day, een vrije dag hier. Ik heb geluk. Kan de schade een beetje inhalen, maar ben sacherijnig en loop te mopperen. Terwijl niemand er iets aan kan doen dat ik zelf achterloop met de lijst van taken en activiteiten. Ik baal. Want wil liever een spelletje doen met de kinderen. Of even met ze in het zwembad duiken, het is 38 graden buiten.
Nu heb ik spijt dat ik niet wat meer heb gemaakt van de dag. Ja ik heb gekookt. Ja ik heb een cake gebakken. Het huis gesopt, de schone was opgeborgen, de tassen gepakt voor morgen, een stuk voor de nieuwsbrief geschreven. En nog dertig andere dingen gedaan. Maar als je in mijn hart kijkt zou je zien dat dat niet was wat ik wilde. Ik wilde gewoon gezellige dingen doen. Even de familie zien, een picknick met elkaar zoals iedereen dat hier doet. Ontspannen in mijn pyjama aan het ontbijt. Om 8u in plaats van 6.30u. Tekenen in plaats van opruimen. Voetballen in plaats van grasmaaien. En zo voorts.

Morgen weer aan het werk. Alles loopt zoals gepland, strak in het schema. Maar o wat zou ik soms ook graag willen dat er wat minder vaart in hoefde te zitten. Even tijd om adem te halen. Want dat wordt hier in huis soms wel eens vergeten.

Ookal is dat niet helemaal waar. Ik zou bijna vergeten dat we gisteren naar het strand zijn geweest. Alsof dat niet ontspannen is. Ik word al een rasechte "winger" zoals dat hier heet. Gelukkig ben ik geen POM (=Engelsman), want die staan er om bekend. "Winging POMS", dat zijn de Engelse emigranten..... Wat zouden de Aussies van de Nederlanders zeggen? Ik ga het uitzoeken!