Het is een zonnige dag, vrienden hebben ons uitgenodigd om te gaan, de kinderen hebben er zin in. We gaan met z'n allen op de fiets naar het festival, 5 km verderop, langs het strand.
Het is een drukte van belang. We kennen de helft van de mensen. "Hoi, hallo, hoe gaat het, goed, dag, fijne dag, veel plezier, tot snel" vult 50% van de conversatie. De kinderen vinden het prachtig. Er zijn circusvoorstellingen, ballonnen blazen, schminken, koekjes versieren en live muziek. Sprite uit een blikje. Frietjes en zoete koeken van een servet. Dansen in de zon. Tientallen eettentjes, een kookinstructie tent, en een koffietent met een wachttijd van een uur...... Plastic stoelen en tafels.
Na bijna 5 jaar hier gewoond te hebben behoren wij nu toch ook een beetje tot de "locals", en dan hoor je hier een keer geweest te zijn.
De kinderen krijgen we nauwelijks mee naar huis. Overal lopen hun vrienden en vriendinnen. Zij beginnen socialer te worden dan wij. Isis kan niet eens mee naar huis want die te te warm geworden van de zon, en het slaapgebrek door een feestje de dag ervoor helpt ook niet echt mee ;-).
De rest van de zondag brengen wij in rust thuis door. Met een warm gevoel. Want ookal weet ik niet of we ons volgend weer weer in de drukte zullen wagen, thuis voelden we ons wel.
