Ik wordt eraan herinnerd door het geluid. De trainingen voor de Grand Prix van Melbourne zijn begonnen. Het maakt een hels kabaal. Ik kan mijn fietstocht door Albert Park niet meer maken, de baan wordt bezet door grote en vooral snelle auto's. Een telefoongesprek dat ik even buiten wil doen met mijn mobiel moet ik afbreken, het is niet te verstaan door het loeien van de motoren van raceauto's die sneller gaan dan het licht. Het is ook aar een paar honderd meter achter het ziekenhuis.
Zondagmiddag, als de grote race plaatsvindt, gaan we kijken bij Bud op kantoor. Hij heeft een prachtig overzicht op de baan. Er komen collega's en hun families. We nemen een "fruitplatter" mee. Het zal me een feest worden! Vooral de jongens zien het helemaal zitten.