day 2- Horsham to Adelaide

From: Horsham (VIC)
To: Adelaide (SA)
Via: Shortest route
Distance: 454km
Highlight: The fox that crossed the road
Low: Going to sleep tonight, 4 kids in 2 queen beds that's asking for trouble ;-)
Statement of the day: "Funny, here you don't see towns in the distance because of their churches, but because of the grain silo's"
Animals: Sheep (hundreds), Horses (21), Geen/blue parrots (Many), Cows (numerous), dead kangaroos (3), fox (1), dead foxes (2), Magpies, Birds of prey (3)
Surroundings: Fields, railroads, gumtrees, hills, bushes, marsh land, Murray River
Cars: Many
Giant animal statues: None
Colours: Green grass, silver/green trees, black tarmac, grey fog, white clouds, white grain silo's, brightly coloured playground
Average day temperature: 11C in the morning and foggy, 19C in the afternoon dry and sunny

 There is no way we can miss the exit to Adelaide

 The Coonalpyn footy oval. 

 Obviously Bink can't be bothered by what the other are looking at....

The rail tracks result in wonder and creativity.

On the foot bridge over South Tce, Adelaide 

 South Tce, Adelaide

 Waiting for a turn on the flying fox.

We had to look twice this morning when we opened the door of our motel unit. Thick grey white clouds were covering Horsham like a winter doona. Mist! Everything was dripping with fine water drops. Breakfast in the car today as we wanted to leave on time so we had the whole day to drive the 454 km without a hurry. Driving to the bakery for fresh bread and juice, then loosing 20 minutes to get two real coffees (the complimentary instant ones just can't replace a real coffee, especially not on holidays....). It all took so long that within 30 minutes the kids were ready for a break.
We have learned that sometimes you should not push it, you just have to take a break when there is a need for it, even if it's only 50km from the starting point. So we did. To everyones pleasure.

After that it was easy and from the car we saw the landscape change from dry, sandy and stony (Little Desert National Park) to huge grain fields with a small town and huge grain silo's every 30 to 40km. No disturbances, apart from the odd fox suddenly crossing the road and the disappointing "Rocky Roads", cakes that looked delicious in the shop but turned out to be disagreeing with our tastebuds.

Coonalpyn is our main stop. We passed the swings and public toilets meant for people like us, and settled for a picnic on the local footy field. Kids need a bit more space, and so do we. It is very rural with local adds on the footy field. As we have been drawing 3 dimensional shapes and 3D pictures, I take the kids to the railway crossing so we can see how the rail track disappears in the distance. The amazement of the boys is remarkable. We feel small standing next to the endless rail track and huge grain silo which is towering right next to us. Bink enjoys the place so much he does not want to come with us when we get everything and every-one back in the car. He said we did not have to worry, he'd be fine. Even when I told him I could not miss him, did not help. Nothing did the trick. Bribery, promises, chocolate. He wanted to stay.....

We arrive in Adelaide unexpected. Because of the hills we cannot see Adelaide until we enter the first suburbs, and then the city centre is within 10 minutes reach. And oh how fantastic. Where Bud and I have admired the landscape and the nature as we drove, the kids are now all exited. A huge play ground opposite of the hotel. Where we spend what is left of the day.

We cannot wish for more.

A perfect day.

day 1 - Melbourne to Horsham

The next two weeks the blogs will be written in English for our friends in Australia who have indicated they would like to travel with us. 

From: Melbourne (VIC)
To: Horsham (VIC)
Via: Shortest route
Distance: 321km
Highlight: the drum kit in the empty Majestic Motel restaurant. We made the place sound like a rock party ;-)
Low: Annoyed children and hubby that I want to take photo's.
Statement of the day: "we could have been in Horsham two hours ago without those photo's..." (point taken)
Animals: Sheep (hundreds), Horses (48), Rosella's (numerous), Cockatoos (numerous), dead kangaroos (5), Kelpies, (2)
Surroundings: Fields, railroads, gumtrees, 7 towns
Cars: Many
Giant animal statues: Big Koala
Colours: Green grass, silver/green trees, black tarmac, pink sky, white clouds
Average day temperature: 13C, dry, sunny

Leaving the house in chaos is not easy. But I'm slowly learning that there are more important things than having all the clean laundry folded on the shelves and all the duplo in a box. So when the dishes were done and the water tank and bag packs were in the car we decided to just leave.

It was a quick and easy drive through rolling hills and past green pastures with sheep and gumtrees. Driving past the majestic Grampians was magnificent, especially with the sun slowly setting and the pink winter sky appearing. The music in the car is loud and happy and we sing sing sing about food we don't like and going on holidays.

The Majestic Hotel where we are staying is majestic in how we are welcomed like kings and queens. We represent the majority of guests for tonight. Business is not easy at the moment in the motel industry in Horsham. How we love our motel room with pink bathroom, red neon outside and the instant coffee in the room. The best is yet to come.

In the empty restaurant which looks like an old fashioned living room stands an old drum kit. It catches our eyes immediately. Before we know it the doilies are falling from the tables because of U2's Sunday Bloody Sunday that Bud (CJ) starts to play within seconds after entry. The whole family joins in.
There is hardly time to eat the home made veggie soup and chips.

How we love to be on the road :-).

test

Nu zijn we er klaar voor.
Deze blog schrijf ik met mijn nieuwe "mobile broadband".
Het is een test of het werkt.
Het werkt!
Wat een gedoe om dat ding aan de praat te krijgen.
Maar zonder internet ga ik niet op reis.
Mijn lijn met de andere kant van de wereld kan ik niet missen.

Hoe de rest van de voorbereidingen ervoor staan durf ik maar nauwelijks te delen.
De tassen van de kinderen zijn gepakt.
Er is een zak met chips en een tas met crackers en fruit.
Alle snoeren, opladers zitten in een andere tas.
Het reisprogramma hebben we gemaakt. De accommodatie geboekt.

Daar stopt het.

Het huis is een chaos.
De was opgestapeld in een mand.

We laten de boel de boel.
We gaan gewoon.
Oh, heerlijk!
Onderweg.
 4347km.

Reizen jullie mee?

uit eten met werk

Bud op reis. Geen babysit in de hele omgeving te vinden die bereid is om 4 kinderen uit school te halen en het avondprogramma te draaien.

Eten met collega's.

Dat is natuurlijk geen combinatie.

De enige oplossing. Kinderen meenemen. Mijn collega's vinden het niet erg, zelfs leuk. De kinderen vinden het fantastisch en staan omgekleed op mij te wachten bij de naschoolse opvang. Ik ben blij. We zingen heel hard liedjes van kinderen voor kinderen in de auto. We gaan uit.

Het is een succes. Ze zijn als engeltjes. Geven handen, spreken met twee woorden en eten keurig. Het is dan ook een keurig restaurant;-). Iedereen komt even hallo zeggen aan het eind van de tafel waar ik met het spul zit. De kinderen stralen.
We gaan wat eerder weg. Bink valt bijna van zijn stoel van slaap. Hij heeft een bruine toet van het chocolade-ijs toetje. Ze zijn tevreden  en vrolijk dat het zo gezellig was. Ik ook. Een avondje uit met werk. Geslaagd!

super moon

Misschien net als jullie, zijn ook wij het opkomen van de maan gaan bewonderen. Zo ontzettend mooi dat we alleen maar konden roepen "Oh, Ah, wat mooi!" en dat Bink een beetje bang was. Zo ontzettend groot en geel was de maan vanavond.
Het is een Super Moon, de grootste volle maan van dit jaar. Prachtig! We voelen ons nietig.

Wij genieten van het winterse licht. Het is zo mooi op het ogenblik. En dat samen met het feest van het pakken van onze vakantiespullen, het soppen van de auto, het strand en een goed humeur, geeft onze dag een gouden randje. Zelfs met Bud in China.....

Mordialloc, opkomst van de super maan vanavond.

 Avondlicht op Mordialloc strand. 

 Laatste sprong op het strand. 

 Vanochtend, opkomen van de zon als we Bud wegbrengen naar het vliegveld. 

circus

Zaterdagochtend, circus school ochtend. Daar worden we weer een beetje vrolijk van.

verdriet om lee

Vier jaar had Simon les van hem
Lee
De jonge zwemleraar
Die studeerde voor muziek

Tot een jaar geleden
Toen Lee plotseling geen zwemles meer gaf
Hij was ziek
Kanker

In maart kwam hij weer werken
Wij waren zo blij hem weer te zien
En Simon ging verlegen en stil naast hem zitten
Gaf hem een voorzichtige high five

Vier weken geleden ging Lee naar het ziekenhuis
Voor zijn laatste operatie
Zodat hij weer een toekomst op kon bouwen
Vol hoop en goed vertrouwen

Net bereikte ons het bericht
Lee is gisteren gestorven
21 jaar
Dag Lee, we zijn zo verdrietig voor jou

vox pops

Vanmiddag werd ik gevraagd om morgen een vox pops interview te geven dat wordt opgenomen voor een film over hoe wij in ons ziekenhuis omgaan met de Australische gezondheidsstandaarden.
Het deel waar ik over ge-interviewd wordt gaat over hoe wij samenwerken met de "zorg consument" en hoe wij ze betrekken in het continu verbeteren van de zorg.

Sinds ik ben begonnen in deze baan heb ik samen gewerkt met patiënten, consumenten en vrijwilligers om ze mee te laten denken over ons zorgmodel. Dat niet alleen, we hebben ze ook betrokken in het opzetten van informatiesystemen voor patiënten en hun families, het meten van tevredenheid over zorg. We hebben officiële structuren opgezet waarbinnen de zorgconsument kan meewerken en meebeslissen over hoe wij dingen doen. We hebben zelfs een poster gemaakt die we in Brisbane op een congres hebben gepresenteerd over hoe je de consument actief kan betrekken in het verbeteren van zorg. Eigenlijk weet ik er zonder dat ik het gemerkt heb, aardig wat van af.

En toch vind ik het spannend. Ik moet in een vox pops filmje (ik moest opzoeken wat dat eigenlijk betekent....) aan de hand van vragen, slimme dingen zeggen over ons zorgsysteem.

O wat vind ik dat moeilijk.

Ik lees onze visie nog een door, onze missie en het strategisch plan.  En realiseer mij dan dat ik niet wordt verwacht een bedrijfsanalyse te geven. Natuurlijk niet! Mensen willen gewoon horen wat we doen. Praktijkvoorbeelden uit het veld. Misschien een grappige anekdote. Ik en grappig? Hm.

Het meest spannende vind ik het dat zoveel mensen gaan horen wat ik zeg. Wat als ik iets zeg dat geen waarde heeft, of niets toevoegt? Of een Engels woord helemaal verkeerd uitspreek?

Zucht.

Het is een deel van mijn werk. Ik ben ervoor gevraagd. Ik moet het gewoon doen.
Ik ga er niet meer over nadenken. Gewoon doen.
En nu naar bed!

werribee gorge

Een dag naar buiten.
Voetballen.
Een vuurtje stoken.
BBQen
Stenen "skimmen" in de rivier.
Werribee Gorge.
Rode wangen en plezier!

groot

Waar blijft de tijd?
Een momentje voor mijn lieve grote dochter en mijzelf.
Samen op het strand.
Bij zonsondergang.
Ik ben zo trots op haar.

de auto

We zijn zo blij want we gaan weer een trip maken. Met onze neuzen zitten we in de computer, checken we off road wegen op de balans tussen avontuur en verantwoordelijkheid en tellen we kilometers. Het plan? We rijden met onze eigen auto van Melbourne naar Perth. In 19 dagen dit keer want ik heb niet meer vrije dagen. Negen in totaal, maar omdat ik een dag extra heb gewerkt kan ik 10 dagen opnemen.
Onze bazen hebben vrijgegeven en gelukkig wordt het hier gewaardeerd als je iets leuks gaat doen, dus de kinderen mogen zonder problemen een paar dagen extra vakantie nemen.

De auto. Ik bel vanochtend het kantoor van de Indian Pacific en de Overlander trein om een plekje te boeken voor onze auto. Die gaat met de trein terug vanuit Perth. En wij vliegen terug. Dat was de gedachte. Helaas zijn er hoogte restricties voor de auto, en voor het stuk van Adelaide naar Melbourne (de Overlander) is die restrictie 1.54m. Onze auto is 1.90m hoog. En mag dus niet op die trein.

Wat we de kinderen leren proberen we nu zelf toe te passen. We denken in mogelijkheden, niet in problemen. En mogelijkheden zijn er genoeg. Een van ons kan naar Adelaide vliegen en de auto ophalen en terugrijden. Het is maar 730km, dus goed te doen en een ticket kost 48 dollar :-). We hebben aan een vriend van ons gevraagd of hij de auto wil ophalen en dan kan hij hem lenen voor een tocht langs de GOR (Great Ocean Road). We kunnen de auto een paar dagen eerder op de trein zetten en dan met z'n allen naar Adelaide vliegen vanuit Perth en het laatste stuk naar huis rijden.

Persoonlijk denk ik dat ik hem ga ophalen. Ik kijk er zelfs naar uit. Nog wat extra avontuur. Een prachtige rit. Muziek op 10. Fototoestel mee.

Nog een paar weken. Nog even volhouden. En dan gaan we doen wat we het liefste doen. Onderweg, de bush in :-).

enchanted

Een lang weekend dit weekend! Morgen is het Koninginnedag en hebben we vrij. Even een adempauze, dat komt goed uit.

We gaan naar een doolhof vandaag, de Enchanted Maze, op het Mornington Peninsula. Samen met heel veel andere mensen. We hebben ontzettend veel plezier in de tuinen, doolhoven en glijbanen. Volgende keer gaan we ook boomsurfen, je kan het zo gek niet bedenken of het kan.....

Als we 's middags weer thuiskomen is iedereen moe. Bud gaat naar een footywedstrijd van de Saints en ik ruim op en kook samen met de kinderen. Simon, die zelden een hap groenten eet helpt mij met het maken van de groentensoep en raspen van wortels. Isis maakt de tomaten met basicicum voor bruscetta. Tom snijdt het versgebakken olijfbrood in plakken, Bink dekt de tafel.
Het is een simpele maaltijd, maar iedereen verzucht dat dit toch wel het allerlekkerste eten is dat ze zich kunnen bedenken. Simon eet 4 boterhammen met sla, wortel, mais, selderie, tomaten, basilicum en alles wat hij normaal nooit wil. De betovering van de tuinen lijkt nog steeds greep te hebben op de kinderen.

Met elkaar maken de kinderen muziek met het afhappen van hele wortels. Met je mond open klinkt het hoog, met je mond dicht laag. En zo worden er liedjes gespeeld en verdwijnen de wortels als sneeuw voor de zon.

Een betoverende dag, met recht!

Een weekend overzicht

VANDAAG

Enchanted Maze, de tuinen.

Het elastiek doolhof.

 In the tube slide!

Wachten op zijn beurt.  

Het touw doolhof. 

 Op weg naar een ander doolhof. Alle vier....

...of toch niet.....

Het springveren doolhof.

VRIJDAG

 Thuis aan de koffie.

Na school op de trampoline.

ZATERDAG

Oefenen met foto's maken vanaf het strand. Port Phillip Bay bij zonsondergang.  

Het is druk op het strand ;). Competitie met de professionele fotograaf........

winter

De bladeren vliegen in het rond. Het waait hard. Het is winter.
Uiteraard lopen onze jongens nog in korte mouwen en korte broeken, die moeten niets hebben van warme kleren Voor hun is het altijd zomer....

Vandaag is een gewone dag.
Kindjes hebben geen kinkhoest, Isis heeft het misschien wel gehad maar dat is niet meer te achterhalen. We zijn blij dat het ze goed gaat. Deze week zijn de ouder gesprekken begonnen op school. Simon was de eerste van de drie en ik krijg alleen maar goede berichten. Simon straalt als ik het hem vertel, mar heeft ook meteen buikpijn. Hij had zich zorgen gemaakt over het gesprek. Ik vraag mij af waarom. Het gaat heel goed. Tom is nu zenuwachtig, volgende week ga ik over hem praten met de juf. Ik zou het ook vreselijk vinden als iemand over mij zou gaan praten, dus ik kan het mij wel voorstellen. Isis is over twee weken. En Bink roept steeds "ik doe het ook goed" en vraagt wanneer ik met zijn juf ga praten.......

In het ziekenhuis gaat het goed en zit er eindelijk voortgang in het project waar ik mee bezig ben. op het ogenblik zit ik met mijn neus in de informatie systemen en IT en schijf business rules en formules. En dat probeer ik dan te vertalen naar de werkvloer...... het is ingewikkeld maar ook erg leuk, ik heb het naar mijn zin. Bud heeft het ook naar zijn zin en is tegenwoordig ook regelmatig op tijd thuis. Vandaag kwam hij de kindjes zelfs oppikken toen we naar huis liepen. Bink wilde niet, die wilde liever met mij meelopen.

Voor mij is het weekend weer begonnen, wat is het toch een heerlijke luxe om maar vier dagen te werken.

Winterse lunchpauze vanmiddag.

de trein komt niet!

Help de trein komt niet.
Stress.
Dat past niet in een leven dat wij leiden.
De taxi's zijn overboekt, omdat de treinen niet rijden.
Hoe kunnen we nu de kinderen ophalen?
Had ik mijn fiets nu maar! Maar omdat ik nog steeds zere ogen heb ga ik al een paar dagen met de trein. Die het dus laat afweten.
Gelukkig kan ik Bud bereiken. En kan hij op de valreep op tijd bij de kinderen zijn.
Ik maak een paar foto' terwijl ik wacht.
Op die trein.
Die na een hele poos toch nog kwam.

generatiekloof

Een klassieke fout maakte ik vandaag. Ik was net thuis, de kinderen tetteren op de achtergrond dat ze geen huiswerk willen doen, dat ze de code van Skype willen weten, dat Tom op de gitaar van Bink wil en dat Bink mee wil helpen wortels snijden..... . Ik moet snel even een text (=sms) aan iemand sturen op mijn ouderwetse mobiele telefoon. Mijn bericht was als volgt "....... dan spreken we om 20u hier af.....".   Dit leidt tot totale verwarring bij degene waarmee ik aan het texten ben.

Jonge vriendin: "Waar?" 

Ik: "Hier!" 

En ik denk mijzelf dat dan toch duidelijk is dat ik hier thuis bedoel.....

Nee dus. 

Hier kan tegenwoordig overal zijn. Wie heeft er tegenwoordig nog een vaste telefoon? Of gebruikt die nog? "Hier" betekent niets tenzij de ander jouw gps lokatie kan waarnemen. 

Ik maakte een klassieke fout van iemand uit een oudere generatie. Ik heb nog meegemaakt dat als je belde dat meestal vanuit je eigen huis was. Een andere tijd. "Hier" bestaat niet meer. Tegenwoordig zeg je "bij mij thuis".

kinkhoest

Wie denkt dat kinkhoest tegenwoordig niet meer voorkomt heeft het mis. In Australie is al twee jaar een epidemie aan de gang met een nieuwe kinkhoest "strain". Ook op onze school zijn een aantal gevallen van kinkhoest bekend sinds vorige week. Vrijdag kregen we een waarschuwingsbrief van school.

Isis is net hersteld van 6 weken vreselijk hoesten met het karakteristieke geluid dat bij kinkhoest hoort. En nu zit Simon in zijn kussen te slapen en voortdurend te hoesten, we denken dat hij het ook heeft. En zelfs Tom, die zelden ziek is, is begonnen met kuchen. Morgen gaan we naar de huisarts om te bekijken of het het echt is. Dan kunnen we met antibiotica beginnen om verspreiden van de bacterie te voorkomen. En als ze het echt hebben moeten ze thuisblijven...... Ik heb hoop dat het het niet is, ik kan het maar nauwelijks geloven. Maar nu ik mij in de cijfers heb verdiept, en de symptomen ken, twijfel ik. Morgen naar de dokter dus. Kinkhoest. In deze tijd. Wie had dat gedacht........

Behalve dat maken we het goed. Zie de foto's :-)