vox pops

Vanmiddag werd ik gevraagd om morgen een vox pops interview te geven dat wordt opgenomen voor een film over hoe wij in ons ziekenhuis omgaan met de Australische gezondheidsstandaarden.
Het deel waar ik over ge-interviewd wordt gaat over hoe wij samenwerken met de "zorg consument" en hoe wij ze betrekken in het continu verbeteren van de zorg.

Sinds ik ben begonnen in deze baan heb ik samen gewerkt met patiënten, consumenten en vrijwilligers om ze mee te laten denken over ons zorgmodel. Dat niet alleen, we hebben ze ook betrokken in het opzetten van informatiesystemen voor patiënten en hun families, het meten van tevredenheid over zorg. We hebben officiële structuren opgezet waarbinnen de zorgconsument kan meewerken en meebeslissen over hoe wij dingen doen. We hebben zelfs een poster gemaakt die we in Brisbane op een congres hebben gepresenteerd over hoe je de consument actief kan betrekken in het verbeteren van zorg. Eigenlijk weet ik er zonder dat ik het gemerkt heb, aardig wat van af.

En toch vind ik het spannend. Ik moet in een vox pops filmje (ik moest opzoeken wat dat eigenlijk betekent....) aan de hand van vragen, slimme dingen zeggen over ons zorgsysteem.

O wat vind ik dat moeilijk.

Ik lees onze visie nog een door, onze missie en het strategisch plan.  En realiseer mij dan dat ik niet wordt verwacht een bedrijfsanalyse te geven. Natuurlijk niet! Mensen willen gewoon horen wat we doen. Praktijkvoorbeelden uit het veld. Misschien een grappige anekdote. Ik en grappig? Hm.

Het meest spannende vind ik het dat zoveel mensen gaan horen wat ik zeg. Wat als ik iets zeg dat geen waarde heeft, of niets toevoegt? Of een Engels woord helemaal verkeerd uitspreek?

Zucht.

Het is een deel van mijn werk. Ik ben ervoor gevraagd. Ik moet het gewoon doen.
Ik ga er niet meer over nadenken. Gewoon doen.
En nu naar bed!