Een bewogen week.
Tom is jarig en we eten in alle vroegte chocoladecake met smarties. Hij regelt zijn eigen eest in de avond.
We kamperen in huis, leven tussen de dozen, slapen op matrassen. Vandaag voor het eerst afhaalpizza want de pannen zijn ingepakt en het fornuis is geschrobd.
Ik heb mijn ontslag ingediend. Ik was er ziek van. Doen, niet doen. Ik kies voor doen. Ik wordt ongelukkiger van blijven dan van gaan. Het was een zware beslissing. Maar een goede. Voor ons allemaal.
Simon heeft vandaag een goede uitslag gekregen van zijn kindernefroloog. Hij hoeft niet meer terug te komen. Zijn nieren zijn gegroeid, alles is normaal en op een kleine beschadiging hier en daar na, ziet alles er uitstekend uit. We zijn heel heel blij. Simon ziet bleek van de spanning en opluchting. Met zijn lievelingsmuziek heel hard aan in de auto en de ramen wijd open bij 39 graden rijden we stralend naar huis.
Alles goed dus. Het voelt als een intense en bewogen week.
Morgen om 7.30u staan de verhuizers op de stoep. Nog even snel de wasmachine afkoppelen ;-).
Tot snel, wanneer we weer internet hebben.