mandarijn

Het is 8 uur. Ik zit op het bankje buiten voor de klas van Simon te wachten op zijn leraar. Een kennismakingsgesprek. Een prachtige Chinese mevrouw loopt langs, haar handen vol met tassen. Dat is onze juf van de Chinese les fluisteren de jongens vol respect. En ik herinner mij plotseling dat we afgelopen week met z'n allen hebben zitten zweten op het oefenen van het schrijven van Chinese cijfers.

Sinds dit jaar is de tweede taal Italiaans vervangen voor Chinees. Mandarijn Chinees. Ik ben diep onder de indruk. Voor het eerst kan ik de kinderen niet helpen met hun huiswerk. Chinese kalenders hangen in hun kamer en voor de grap groeten ze ons regelmatig in het Mandarijn.

Terug naar de ochtend. Ik maak kennis met de mevrouw, ze spreekt gelukkig ook wat Engels. Nieuwsgierig kijk ik naar haar tassen die gevuld zijn met bakken. Ze volgt mijn blik. En een grote lach komt op haar gezicht. "Ik stond vanochtend om 5uur op om voor alle kinderen vegetarische miniloempia's te bakken. Hier, neem er een, ze zijn nog warm".
We nemen er een en proeven allemaal een hapje. Het is heerlijk, deze met liefde en zorg gemaakte loempia, zelfs om 8 uur 's ochtends. Ze legt uit dat ze zo graag wil dat de kinderen van de taal gaan houden. Omdat dat ze helpt om het te leren. Het is een moeilijke taal. Dus iedere dag neemt ze iets speciaals Chinees mee, m het makkelijker te maken.

Iemand met zoveel liefde voor haar oorsprong, taal en de kinderen die ze lesgeeft, dat moet leiden tot Chinees sprekende kinderen aan het eind van de schooltijd.

Mandarijn. Ik wilde dat ik zelf bij de lessen kon zijn!