Er zijn mijlpalen gehaald in de afgelopen weken. Isis is naar de middelbare school. Bink is begonnen op de lagere school. Tom werd 9. Simon gaat op zijn eerste schoolkamp, terug in de geschiedenis in het openlucht museum waar hij verkleed rond gaat lopen, waar hij les krijgt in een ouderwets schoollokaal, waar hij met rechts moet schrijven en de kinderen hard "au" moeten roepen als ze alsof met rietjes op hun handen worden geslagen.
De vijgenboom draagt zijn vruchten met overgave en met iedere kilo die ik pluk glim ik van trots. De hele straat is al voorzien, morgen zet ik een emmer buiten en bruine papieren zakjes en kunnen voorbijgangers wat meenemen, het zijn er teveel voor ons. En ze zijn zalig, het zou zonde zijn als ze wegrotten onder de boom.
We zijn weer in vol bedrijf.
Het is weer stil zonder Cees en Mientje in huis. De kaartspellen liggen verlaten in de boekenkast, de voorporch is verlaten als we thuiskomen uit ons werk. We hebben een heerlijke tijd gehad.
En we gaan ook een heerlijke tijd tegemoet.
De dagen worden minder warm. De groenten en fruit zijn minder duur. Werkuren zijn terug naar normaal. Bink zwemt voor het eerst zelf zonder "bubble" (=kurk?). De kinderen hebben het naar hun zin. Het cricket-spel staat op de eettafel, de jongens kunnen er niet genoeg van krijgen. Simon is aan het voorbereiden op het voetbalseizoen, nu het cricket bijna is afgelopen. De kamer van Isis hebben we omgebouwd naar tienerkamer. Isis wordt op school nu Izzy genoemd, ze heeft gezegd dat ze het tolereert totdat haar naam de andere betekenis niet mee heeft. Gelukkig wordt in Australie iedereen met een andere naam genoemd. Bink is Binky, Simon is Sim, Bud is CJ, alleen Tom en ik hebben onze eigen namen nog gehouden. Vrienden en vriendinnen hebben ook andere namen, Mia is Moz, Oscar is Ozzi, Phoenix wordt Fina genoemd. Onder vrienden heb je altijd een andere naam. Voor Isis komt dat nu goed uit. Maar ze is er ook een beetje verdrietig over.
Woensdag mag ik gaan ontbijten bij Isis op school, om kennis te maken met school en de ouders. Dan kan ik weer veel meer vertellen over de avonturen die we beleven. Iedere dag weer iets nieuws.
