Keuzes. Fantastisch om ze te hebben, maar het maakt beslissingen soms ook moeilijker.
Vandaag ga ik weer helpen met de schoolsport. Dit keer is het een Lacrosse toernooi tussen de lokale lagere scholen. Ik heb nog nooit van Lacrosse gehoord, laat staan dat ik weet wat de regels zijn. Gelukkig is het team van 11-jarige jongens dat ik moet coachen goed op de hoogte van de regels en de opstellingen. Ons doel is aan het eind van de dag een dreamteam te hebben en te kunnen winnen.
De 9 jongens juichen als ze horen dat ik hun team manager ben voor het toernooi en mijn hart groeit een beetje.
Lacrosse is in mijn ogen een hele ouderwetse sport, en ik denk dat het balspel dat in Harry Potter's films wordt gespeeld (Quidditch) hierdoor geïnspireerd is. De jongens spelen 5 wedstrijden en zijn aan het einde van de dag helemaal kapot.
Het spel gaat erom dat je zoveel mogelijk goals scored. Er zijn 7 spelers in het spel, allemaal met een stok met een netje. Hiermee wordt de bal gegooid en gevangen. De regels zijn eenvoudig en het spel is razendsnel. Ik denk de regels snel onder de knie te hebben maar als ik als enige sta te juichen als wij een goal scoren, blijkt dat ik toch een aantal details heb gemist....je moet de bal drie keer naar elkaar spelen voor je mag scoren....
De jongens doen het fantastisch, ondanks het feit dat ze maar 1 wedstrijd winnen (met het dreamteam!). Ze glimmen van trots. Na iedere wedstrijd veranderen we met elkaar wat aan de opstelling, wisselen we verschillende spelers en bespreken de tactieken van de tegenstander en of we daar wat van kunnen leren. We leren snel. Met resultaat.
Het was een heerlijke dag. Mijn stem is weg. Met gezicht een beetje verbrand (hoed vergeten...).
Dit soort dagen maakt het steeds moeilijker om hier misschien weg te moeten gaan.
Isis heeft een sponsorship gekregen om trombone te kunnen blijven spelen op school. Tom is voortdurend bij vriendjes die hier in de buurt wonen, of ze zijn allemaal hier. Simon is ontzettend gehecht aan school, Bink verdient geld met drummen op straat. Judy de buurvrouw heeft ons uitgenodigd voor een Australische kerst, zodat ik dit jaar niet zo'n heimwee hoef te hebben. Voor de andere buren gaan wij zaterdag hun nieuwe hond van het vliegveld halen, die wordt uit Darwin ingevlogen. Morgen ga ik naar Audrey, de oude dame met dementie om vrolijke verhalen op te halen uit de tijd dat ze nog jong was en iedere cricketer uit het Australische dreamteam persoonlijk kende. Morgen maak ik ook het kookboek af voor de jonge vrouw met terminale kanker. Het is haar laatste wens om een kookboek met haar eigen kunst als illustraties gepubliceerd te krijgen.
Voor het eerst in 8 jaar voel ik mij geïntegreerd in de buurt, en de gedachte om weer opnieuw te moeten beginnen in een buurt 30km verderop, zo vlakbij maar toch te ver, maakt mij onrustig.
Met al die gedachten in mijn hoofd fiets ik terug van Lacrosse naar huis. Waar even later de deurbel gaat. De overburen. Ze komen bedanken dat we voor hun tuin hadden gezorgd tijdens hun vakantie. We praten over het dilemma van de huizenjacht. En hoe graag we hier in dit huis willen blijven. Het blijkt dat ze de eigenaar van ons huis goed kennen en voor ons een goed woordje willen doen....wie weet...wie niet waagt, die niet wint.....
Simon vangt de bal
Snelheid en concentratie
