Afzien
Het was even afzien. Wat was afzien? Het verhuizen? Geen koelkast en wasmachine gedurende drie dagen? Enorme zwarte vegen op de prachtige witgeverfde muur omdat de koelkast de draai net niet kon maken? De volautomatische garagedeur met afstandsbediening die het begaf terwijl wij zondagochtend met de drie kindjes vrolijk naar de zwemles wilden? Slapen op matjes? Pannenkoeken bakken met een schuimspaan omdat we geen pannenkoekenmes hebben? Al 5 dagen zonder televisie? Nee.
Het missen van een lijn naar de andere kant van de wereld, dat was afzien. Ook even rustig om geen internet te hebben, maar we hebben het vooral erg gemist. Maar vanaf nu zijn we gelukkig weer online. Met trots online, want het heeft twee dagen geduurd voor we uit hadden gevonden wat er in het laaste, helaas ontbrekende, hoofdstuk van de "doe het zelf maar, ook u kunt het" internet installatiegids had moeten staan.
Laatste nieuws
Het laatste nieuws? We zijn over! En het is een geweldige plek. We kijken uit over zee. We slapen op de benedenverdieping op luchtbedden en matjes onder geleende slaapzakken en dekbedden. Een verdieping hoger zijn de woonkamer, keuken, "laundry" en tweede kamer. In de woonkamer twee kleine aan elkaar geschoven opklaptafeltjes met tafelkleed. Eromheen een geleende kinderstoel, 3 visserskrukjes (helaas net te laag voor de kinderen om boven hun bord uit te kunnen kijken) en een wat ze hier noemen een Captains Chair. Met biernetje in de armleuning, speciaal voor Bud. i-pod en boxjes, een doos knutselspullen en wat boeken. In de tweede kamer staat het huis van de kinderen, zelf gebouwd van de doos van de koelkast. Helemaal boven wonen we nog niet, daar zitten we alleen op het terras van het uitzicht te genieten, als het weer het tenminste toelaat. We horen van iedereen dat het de ergste winter is die ze ooit hebben meegemaakt.
Het weekritme
We komen langzaam in het ritme, de vakantie lijkt echt voorbij. Zondags allemaal naar zwemles. Isis is dinsdag voor het eerst naar dansles geweest. Zoals ze het zelf vol verbazing aan Bud vertelde gisteravond: "Het leek eerst wel een vuilnisbelt, maar toen we erom waren gelopen was het toch een danszaal." Ze vond het ontzettend spannend maar heeft zelf de formulieren ingeleverd voor de rest van het seizoen, ze gaat door en vindt het erg leuk.
Vrijdag gaat Isis voor het eerst naar Kinder (kleuterschool) voor twee dagen in de week. Alleen maar plezier maken, knutselen en spelen. Het serieuze werk begint in januari als ze naar primary school gaat. Simon is jaloers, tot 3 jaar zijn de kleinjes hier vooral nog baby. Op de oefenochtend op school voor Isis konden ze niet geloven dat hij nog drie moet worden, hij had razendsnel een slinger in elkaar geknutseld om te laten zien dat hij ook best naar school kan.... Voor hem en voor Tom gaan we nu zo snel mogelijk een day care zoeken.
Simon en Isis hebben allebei hardloopschoenen gekregen en zijn zwaar in training gegaan. Zaterdag gaan we met z'n drieeen ons eerste rondje rennen. Ze strepen af hoeveel nachtjes dat nog is.
De straat
Wij wonen aan de weg die langs het strand loopt. En direct achter ons is het centrum van onze suburb. Het postkantoor is op de hoek, dan drie koffiecafees, een Charcoal Chicken, Italiaan en Maleis. Aan de overkant van de winkelstraat zit een prachtige wijnhandel, 3 makelaars, een deli en een bakker. Een blok verder is het station, Bud heeft het al een keer uitgeprobeerd en het is een ideale verbinding naar kantoor. Nog een blok verder zit een grote supermarket. Daartussen kleine winkels met van alles en nog wat, van katoenen mop tot krant en meer. Ideaal als je geen tweede auto hebt (zoals wij).
De boot
Inmiddels is bevestigd dat afgelopen vrijdag de boot aangekomen is in Melbourne haven. De verwachting is dat als alles normaal verloopt wij eind volgende week onze spullen hebben. Een heerlijk vooruitzicht.
Volgende keer weer foto's!
