De arts is vriendelijk. Klopt en luistert en geeft mij instructies hoe benauwdheid te beoordelen. Er is verder niets aan te doen, hij moet gewoon uitzieken, netjes puffen met ventolin en als hij zieker wordt moet hij aan de antibiotica. Maar dat is niet nodig. Gisteren kwam hij de trap van het strand naar boven niet op, vandaag lukt het alweer om een klein stukje te fietsen. Morgen nog een dagje thuis en dan is het leed geleden.
Intussen heeft Tom het concept "beste vriend" ontdekt en als hij heel boos is roept hij "ik ben nooit meer je beste vriend", de ergste verwensing die hij zich voor kan stellen ;-). Isis herstelt nog steeds van haar avond uit. Bud zoekt op internet naar tenten, het kampeerseizoen begint bijna. Het concept tent is hier ver ontwikkeld. Kamperen met alles erop en eraan is erg populair en we moeten ons best doen om iets te vinden dat niet in de 4-wheel drive range valt. Zo'n tent past nl met geen mogelijkheid in onze auto, laat staan dat wij er dan nog bij kunnen.
En ik ben vandaag weer eens afgewezen voor een baan. Het is even slikken, afgewezen worden is niet leuk. Maar het is nu weer over en vol goede moed ga ik vooruit naar volgende mogelijkheden. En de tijdelijk opdracht waar ik nu mee bezig ben is erg leuk, dus ik ben van de straat en dat bevalt prima.
