Tja, wat zijn dat eigenlijk. On-Australische dagen? En wie bepaalt of het on-Australisch is? Wij noemen het zo omdat er on-Australische dingen gebeuren de laatste dagen. En wij bepalen zelf dat we het on-Australisch vinden. Ookal moeten we toegeven dat het waarnemingsvermogen begint te vervagen tussen wat nu echt Australisch is en wat niet, er is al zoveel niet meer nieuw. Dit is heel treffend verwoord in een van de prachtige Sinterklaasgedichten die we hebben gehad. Ik citeer een stukje:
"Dik een jaar zitten jullie nu in Verweggistan
En dus is dit het tweede gedicht, wij zijn ervan
De heimwee is nu wel weg (toch) en de taalachterstand
(grotendeels) overwonnen
Zo dat je nu echt kan zeggen, het nieuwe leven is begonnen
Dat begin is filosofisch gezien meteen ook weer het end
Want aan nieuwheid raak je nu eenmaal ontzettend snel gewend
Op zoek naar nieuwe nieuwheid heeft dan ook geen enkele zin
Van het oude genieten is meestal het beste begin
etc...."
Aan nieuwheid raak je inderdaad ontzetten snel gewend. Maar nog steeds zijn dingen nieuw of anders en denken we een onderscheid te zien tussen on-Australisch en typisch Australisch.
Vol verwachting klopt ons hart, Sinterklaas vieren bij Nederlandse vrienden, afgelopen donderdag
Simon krijgt een bodyboard, 5 december
Kado's!
Ten eerste is er dit weekend natuurlijk het on-Australische Sinterklaas, dat we uitgebreid vieren. Inclusief verkleden, pepernoten en gedichten. Bij de Safeway (grote supermarkt) is er speculaas en ontbijtkoek! Ik kom zo in Nederlandse sfeer dat ik zelfs een pakje hagelslag meeneem. We vieren gezellig met elkaar en er zijn prachtige kadootjes en mooie gedichten.
Met een lach en een traan is het feest voorbij, het Sinterklaasjournaal afgelopen, de kadootjes uitgepakt. De traan omdat er geen schoen meer gezet mag worden vandaag, de lach omdat de favoriete kerst cd van Dirk Scheele eindelijk uit de kerstdoos gehaald mag worden. De ratio van een kind.....
On-Australisch blijkt het te zijn als je na een proefrit zegt niet tevreden te zijn met de auto. Ik vond bijvoorbeeld dat de 4x4 die we aan het testrijden waren niet goed reageerde op het stuur, met name niet bij snelle bewegingen. Die verkoopman was kwaad! Leest mij meteen de les door te zeggen dat ik zeker nog nooit een 4X4 heb gereden. En dat vond ik weer heel on-Australisch. De meeste mensen zijn hier altijd vriendelijk en beleefd.
Daar kopen we zeker geen auto!
Simon speelt buiten footy met zijn nieuw gekregen Feijnoord broek en shirt. Hij glimt van trots. Footy spelen met een shirt van een andere club dan je eigen favoriete Footy club is heel erg niet-Australisch.
Nog meer dit weekend? Ja. We zijn niet in de rij gaan staan om een kerstboom aan te schaffen. De meeste mensen hier hebben dit weekend de boomgekocht en versierd. Ook wij moeten er aan geloven, maar onze boom is van hout en staat netjes in een doos te wachten tot het zover is. En "dat het zover is" is bijna ben ik bang. De druk loopt op nu bijna iedereen de kerstkransen op de deur heeft hangen en de boom opgetuigd voor het raam heeft staan. Nog een paar dagen en de Grote Strijd om wie de mooiste verlichting heeft begint.
Nog meer on-Australischheden tijdens de circusvoorstelling van Isis vandaag. Vanmiddag is de generale repetitie en ik ben een van de hulpmoeders om al het jonge volk in het gareel te houden. Het is een chaos van ongekende orde. Bijzonder on-Australisch. Geen checklisten waar kinderen worden ingeschreven bij aankomst, geen keurig op banken zitten wachten tot iemand aan de beurt is. Alle artiesten zitten bij elkaar en wachten op hun beurt om te oefenen. Het is rommelig, niemand van ons en van de kinderen weet precies wat de bedoeling is, wat we moeten doen. Gelukkig weten de trainers het uitstekend, dus in de chaos wordt de repetitie toch moeiteloos gedraaid. Lijkt. Er is verkeerde muziek. Er ontbreekt een trampoline. De draaiende bordjes act gaan voor hun beurt. Maar er is veel gelach. De trainers geven hun energie en enthousiasme mee met de kinderen. We mogen zelfs foto's maken. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt in de tijd dat we hier zijn. En de voorstelling? Die loopt op rolletjes. We genieten van alle van plezier en inspanning glimmende gezichten. Het gespannen en serieuze gezicht van Isis. We zijn zo ontzettend trots als ze in de trapeze hangt en rondjes draait boven het podium. We hebben de avond van ons leven en geen schouwburg had vanavond tegen dit schouwspel opgekund. Juist omdat het niet 100% vooraf was geregisseerd.
Een on-Australisch weekend dus. Tenminste voor zover dat mogelijk is als je in Australie woont, je boodschappen doet en met vegemite thuiskomt, de mensen spreekt, de zwemles volgt waar je kind eerst crawl leert voor schoolslag, een cotton-tail spin zich heeft genesteld in het slot van het hek van ons voortuintje, Simon een body board voor Sinterklaas heeft gekregen. On-Australisch in Australie, nee, eigenlijk bestaat dat niet.
Bud en Tom in de speeltuin een sinterklaas kado aan het uitproberen
Generale repetitie van de circusschool
De bordjesact
Isis klimt in de trapeze
Het zit erop
