We waren ervan overtuigd dat we niet zouden gaan. Dat kwam omdat we ons niet hadden gerealiseerd dat de hele school aanwezig zou zijn. Dus onder zware sociale druk en met het lied van de rusty Holden ute onder onze arm, een picknick kleed, een keurig pak en het fototoestel gaan we om 18.30u naar school voor de Christmas Carols. We zijn laat want we komen uit het zwembad waar Isis tegenwoordig ook op de maandag zwemt. Dus de beste plekken zijn al weg. Eigenlijk zijn alle plekken al weg. We willen toch wat horen en zien dus gaan wij staan op de enige plek die er nog is, recht tegenover de ondergaande zon. Het maakt ons niet uit want we kunnen Isis goed zien en we staan zo dicht bij de kinderen dat we zelf het zachtste gefluister kunnen horen. We vinden het een prachtig schouwspel. Het voelt alsof we een rol in een toneelstuk hebben. Maar het is natuurlijk allemaal bloedserieus. De kinderen zijn allemaal in het wit met een kerstdekoratie. De ouders staan en zitten om de kinderen heen. De meeste ouders hebben kleden, stoelen, eten en drinken mee. Het is 26 graden en stralend weer. Op de achtergrond wuiven de eukalyptus bomen in een briesje. De schoolband speelt ongelooflijk vals maar wordt geprezen op potentieel talent. De kinderen zingen het ene kerstlied na het andere en vergeten soms hele paragrafen tekst waardoor er af en toe een serene stilte ontstaat, zacht opgevuld met de melodie van het muziekbandje dat ter ondersteuning meeloopt. Behalve "Silent Night" worden alle kerstliedjes op Australische wijze gezongen. Vol met zelfspot, grappen en grollen. Er zijn inmiddels twee kampen ontstaan op school. De tegenstanders van "kerst met een knipoog", en de voorstanders van wat humor. Een fikse botsing tussen de behoudende cultuur, en de aanhangers van de Australische droge humor zal niet voorkomen kunnen worden. Wij zijn nu al nieuwsgierig naar de Christmas Carols "playlist" van volgend jaar, welk kamp gaat er winnen?
Dat we dit allemaal meemaken maakt ons gelukkig.
Soms vragen we ons af hoe het kan dat we dit allemaal meemaken, hoe het mogelijk is dat we hier zijn. Hoeveel geluk we hebben. Dat het soms net is als alsof je wakker wordt uit een heerlijke droom, en de realiteit blijkt die droom te zijn.
Kortom, we zijn blij dat we zijn gegaan. Het was weer een hele ervaring ;-)
