Ik ben net terug van een avond waarin ik in 1,5 uur heb geleerd hoe ik jongens moet opvoeden. Er gaat een wereld voor mij open. Er wordt gepraat over jongens alsof men er net achtergekomen is dat het ook mensen zijn. Met gevoel. Dat het normaal is dat niet alle jongens van footy houden. En als je een keer met je jongen wil praten het een goed idee is om een keer met z'n allen aan tafel te eten. Dat jongens niet altijd flink hoeven te zijn en ook mogen huilen, net als meisjes. Dat dat niet raar is. Dat jongens niet houden van praten, maar dat ze het wel kunnen als je reflectief luistert als ze een enkele keer wat zeggen.
En ga zo maar door.
Samen met Emma reflecteer ik na afloop in een cafe. We hadden geen idee van de opvoedcultuur voor jongens hier. We vinden het verrassend dat statements die hierboven staan zo nieuw zijn voor veel mensen. In de zaal wordt instemmend geknikt en er worden veel aantekeningen gemaakt.
We oefenen "reflectief luisteren" bij een thee en een capuccino. En beginnen als vanzelf te praten.
Betekent "goed opvoeden van jongens" dat er in de nabije toekomst nog meer gekwetterd gaat worden hier in huis ;-)......
