baby eten

Ik ben dol op koken. En bakken. En alles in leuke bakjes of kommetjes doen. Of gekke bordjes maken. Of soep verstoppen onder gebakken parmazaanse kaas uit de oven. Brood bakken met pompoen, Franse appeltaart. Het maakt niet uit wat het is, ik vind het leuk om dingen te maken.Het moet wel makkelijk zijn. Ik ben niet van het uren koken in de keuken en het maken van schitterende kunstwerken in verfijnde sauzen. Het moet te doen zijn met vier kinderen om mij heen.

Ik ben heel precies met baby eten. Wat mag wel en wat mag niet. Ik besteed er tijd en aandacht aan. Ik stop er altijd een dosis liefde in. Tot vandaag.

Vandaag maakte ik minestrone soep met een groot Turks brood en een lekker kaasje. Voor ons. Voor Bink maakte ik gebakken aardappeltjes met een visje, en groenten in knoflook. Heel lekker, zelfs voor de niet babies onder ons.
Maar meneer hoeft het niet. Hij schreeuwt en roept en moppert. Herhaalt steeds "eten" en schudt heel hard zijn hoofd bij zijn heerlijk hapje uit een gezellig bakje met een hond erop. Nee nee nee.
Hij wil minestrone soep. En lekker dippen met brood. Hij wil geen fles maar drinken met een rietje uit een glaasje water. Zijn heerlijke hapje staat eenzaam op tafel. Niemand besteedt er aandacht aan.
Bink eet stukken selderij, tomatenslierten hangen uit zijn mond. De groene boontjes slurpt hij naar binnen. Er zit zout in de soep, en ui en kool. Allemaal dingen die hij helemaal niet mag hebben. Volgens het boek waar dat soort dingen allemaal in staan. Bink heeft daar helemaal geen boodschap aan. Dat boek kan hem gestolen worden.

Dit was de druppel. En de laatste keer dat ik apart heb gekookt voor Bink. Voor de zekerheid heb ik zijn hapje in de vriezer gezet, wie weet komt het nog eens van pas.

Het babyeten is voorbij, nu zal het met de babytijd ook wel snel gaan. Ik kan het maar nauwelijks geloven.....onze baby is hard op weg een peuter te worden.