mensgericht

Een netwerkgesprek is altijd een hele belevenis.
Ik trekt mijn werkpak aan.
Ik moet de kinderen onderbrengen. Niet eenvoudig voor 4, vandaag zijn Simon en Isis een dag vrij vanwege een school studiedag.
De auto "reserveren", en Bud een dagje laten treinen en trammen.
Voorbereiden. Wat ga ik vragen. Wat ga ik vertellen. Wat wil ik er mee bereiken. Heeft de ander er ook nog wat aan? Wat doet het bedrijf precies.......

Ik ben altijd zenuwachtig.
Maar gisteren las ik voor uit een boek voor de kinderen en daarin staat dat je alles kan laten lukken met de drie magische regels " Ik wil het", "Ik kan het" en "ik doe het". Met die mantra in mijn hoofd ga ik onderweg.

Het is een fantastisch gesprek. Met veel informatie en feedback. Ik moet mijn CV aanpassen bijvoorbeeld. Naar een meer mensgericht CV, niet zo technisch...... Ik moet geen hoge hakken meer dragen naar zo'n gesprek, veel te intimiderend. Ik moet niet zeggen dat ik iets al kan, maar ik moet laten zien dat ik alles kan leren.

In dit gesprek leer ik vooral veel over de geschiedenis en het verhaal van de persoon die tegenover mij zit. Een intrigerend verhaal van een vrouw die met haar man en twee kinderen, en hun hele bezit in twee koffers vanuit voormalig Joegoeslavie naar Australie verhuisden, 23 jaar geleden. Een verhaal over moed en durf. Passie en focus. Gedrevenheid en geluk hebben. Vandaag sprak ik met een vrouw die door keihard werken is waar ze nu is. Een belangrijke persoon binnen een groot internationaal bedrijf. Een gelukkig mens. Een leider.

Het beste nieuws is dat we klikken. En dat ze mij terug wil zien om verder over mijn CV te praten en om mij in contact te brengen met nog wat andere mensen. Ze vertelt mij dat je maar een iemand nodig hebt die je ziet zitten en je een baan geeft, daarna gaat het vanzelf.
Als ik die ene persoon nu kan vinden..........
Ik ben in ieder geval vrolijk, er is hoop! Ik geef een feestje als ik ergens wordt aangenomen. Komen jullie allemaal?