Isis, Simon en Tom doen een hardloopwedstrijd met oa klasgenootje Harry (uit de klas van Isis)
Hoe meer sporten je hier doet, hoe beter het is. Dat geldt voor volwassenen en ook voor kinderen. Het heeft als gevolg dat we mensen kennen waarvan hun kinderen 3 of 4 sporten per week beoefenen. Die kinderen zijn dan 7 jaar oud of zelfs jonger. Natuurlijk is dat fantastisch als je kind de passie heeft, en de ouder de tijd en de centen om het allemaal mogelijk te maken.
Wij laten onze kinderen een ding kiezen en ze gaan standaard naar zwemles.
Simon heeft footy gedaan en dat is nu afgelopen. Nu wil hij gaan tenissen. Isis heeft heel lang circusschool gedaan maar had daar geen zin meer in. Ze heeft nog geen keuze gemaakt voor iets anders. Misschien gaat ze op muziekles, maar ze weet nog niet zeker welk instrument. Tom weet het zeker, hij wil al heel lang op tennisles. Als het goed is gaat dat eindelijk binnenkort gebeuren.
Bud en ik hadden het er vandaag over. Al dat gesport, de trainingen en de clubs. Wij vinden het stiekum wel lekker dat we op dit moment alleen zwemles hebben in het weekend. En dat ik in het weekend twee uur kan vrijmaken om naar de sportschool te gaan. Veel meer hebben we op dit moment eigenlijk niet nodig. Vandaag bijvoorbeeld was een dag vol beweging en plezier.
Het is schitterend weer en we besluiten naar Rickets Point te fietsen met z'n allen. In karavaan gaan we over het fietspad, we hebben de grootste lol. Bij Rickets Point gaan we op het strand zitten waar binnen de kortste keren de kinderen bekenden tegenkomen. Er worden hardloopwedstrijden gehouden en inktvisspellen gespeeld tot ze er bij neervallen. We fietsen terug en kunnen met moeite tijd vinden om thuis te lunchen want de tennisbal aan de paal lonkt, net als de voetbal in de tuin. Bovendien is sinds het zwemsucces van vorige week zondag, zwemdag en moet ik er weer op uit. Dit keer met Isis en Tom die een uur lang met mij baantjes trekken in het zwembad. Thuisgekomen moet ik even koken en sluiten Isis en Tom zich moeiteloos aan bij het footytoernooi dat Bud, Simon en Bink in de tuin aan het spelen zijn. Als we eindelijk allemaal aan tafel zitten zeg ik meteen waarschuwend dat het na het eten tijd is voor rust, pijama's en lezen. Ik zie de teleurgestelde gezichten, ze hadden bedacht nog even een paar keer de basketbal door het net te gooien voor het naar bed gaan. Maar ik ben onverbiddelijk. De kleine lijven zijn moe. Morgen begint er weer een drukke schoolweek. Het is klaar voor vandaag.
Hoe andere mensen en hun kinderen het volhouden om er ook nog echte teamsporten en trainingen bij te doen is mij echt een raadsel. Onze kinderen vallen zonder extra's om 19u uitgeteld in bed.
