een jarige

Cees is 73 vandaag! We hebben weer een feestje. De taart staat klaar, de tafel gedekt. De huurauto gaan we zo ophalen en dan maken we er een feestelijke dag van!

het weerpraatje

Melbourne mops up after monster storm

Thursday September 29, 2011 - 09:36 EST

More delays are expected at Melbourne Airport this morning after wild storms drenched the city late yesterday.

Melbourne recorded one of its wettest September days in almost 100 years, with 48 millimetres of rain falling in the city.

The electrical storms caused disruption to air traffic and public transport, and left tens of thousands of homes without power.

Hundreds of stranded passengers spent the night at the city's Tullamarine airport after dozens of flights were cancelled.

Virgin cancelled 22 flights and Qantas had to reschedule flights for around 800 passengers.

The backlog is being cleared this morning but some flights may not get away until later afternoon.



This morning Stuart Coombs from the Weather Bureau said the thunderstorm was still passing over the state's north-east, but said it was clearing.

"I don't think we'll see anything like as much activity around today," he said this morning.

"There's only a very slight chance that we may see a thunderstorm this afternoon and if we do it will be very brief."



Almost 30,000 homes lost power and blackouts still remain in some parts of the state.

Emergency workers received 350 calls for help, with reports of trees down, flash-flooding, and some homes being struck by lightening.

The front dumped large hail stones over Mildura, and is now moving across the north-east into New South Wales.

Phil Down, who farms near Speed, says hail has damaged some wheat and barley crops in the area.

"There's parts of the heads are definitely smashed onto the ground," he said.s

mensen van het goede leven

Markten, inentingen, trein, musea, cafe's, wandelen, spelletjes. Wij zijn mensen van het goede leven. De afgelopen twee dagen hebben we niets anders fgedaan dan leuke dingen. Ik verwaarloos alles, denk steeds "ach dat komt morgen wel", terwijl ik met Mientje, Isis en Bink koffie drink op de Prahran Market en vandaag het hele spul meeneem naar het science museum in Williamstown.
Morgen nemen we en vrije dag. Dat wil zeggen dat we een dagje thuisblijven. Tenslotte heeft de schoolmoestuin met de warmte en de regen ook aandacht nodig, moet ik echt even wat werk afmaken, en hebben we minstens een dag nodig voor de taart van Cees die vrijdag jarig is ;-). Bovendien is Bink vanmiddag al twee keer met de helm in zijn handen aan komen kruipen om mij te vertellen dat hij wil fietsen......
Bud is de enige in ons huishouden die werkt en werkt. Gelukkig heeft hij vrijdag vrij om ook wat ee te kunnen krijgen van het vakantieplezier hier in huis.

 In het cafe op Prahran Market, dinsdag

 Welke Mona Lisa is de juiste. Onderdeel van de "illusie" expositie in het Science Museum. 

 Bink wordt groot en begint te veranderen. Als teken van zijn groot worden stond hij vandaag voor het eerst op zijn voeten, hangend tegen een bankje waaraan hij zich optrok, luid "hoera" roepend.....

Cees gaat de krachttest doen in het museum. Simon is vol hooggespannen verwachting :-)

rond het huis

Soms is niets lekkerder dan op reis te zijn op vakantie. Diep in ons hart doen we dat het liefst. Toch denk ik na een dag als vandaag dat het thuis goed toeven is in de vakantie. Heerlijk weer, een schoolmoestuin om te verzorgen, de kat van de overkant, voetballen in de tuin, vriendjes over de vloer, tosties voor lunch, oefenen met de ripstick in volledige beschermoutfit, een enorme watermeloen helemaal op, verhalen voorlezen, nog kado's uitpakken die vandaag nog aankwamen, spelen met playmobiel, lego. Avondeten in de tuin.
De dag is zo voorbij. De verveling heeft nog niet toegeslagen, op en oma nog steeds op de been.
We hebben het goed.

 Isis en haar Ripstick

Simon schrijft op het bord wat we in de schoolmoestuin doen vandaag.

 In een mum van tijd hebben we de moestuin op orde :-). Ik steel twee bieten voor onze eigen tuin en pluk van de pluksla en de kruiden. De tuin staat bomvol en wij zijn de enigen die er de komende tweee weken komen. Het is geen straf :-)

 De moestuin staat bomvol.

 Aan het eind van de middag is het voorleestijd! Tom, Mientje en Bink.

start van de vakantie :-)

De vakantie is begonnen. Wat heerlijk! Iedereen is blij. Het weer zit mee. We hebben de auto een dagje en rijden meteen na school naar onze favoriete speeltuin voor spelen en een vakantiepicnick. We zijn allemaal in feeststemming.

tijd

In een dag zitten 24 uur. Dat is niet nieuw. Iedere 24 uur van onze dag is gevuld. Dat is ook niet nieuw. Maar naarmate de tijd vordert lijkt het alsof er minder tijd is en meer te doen. Ik moet mijzelf dwingen om iets voor mijzelf te doen, want eigenlijk komt dat meestal achteraan op de lijst en valt het er dus vanaf. Nu Cees en Mientje er zijn valt dat laatste mee. Ik piep er nu overdag af en toe tussenuit om een uurtje te gaan sporten. Wat een luxe kado! Ik knap er helemaal van op.

Tijd is een kostbaar goed. Mientje was drie dagen ziek. Griep. Ik hoor haar niet klagen, ze staat zelfs op, ziek als ze is want ze vindt het vervelend voor de kinderen. Het enige dat ze erover zegt is dat het zo zonde is van de tijd dat ze hier is. Tijd tijd tijd. Het vliegt voorbij. Ze zijn er morgen alweer twee weken. Het is niet te geloven. Cees heeft de hele buurt al verkend en wandelt iedere dag vele kilometers. Alleen, met Bink, of met de kinderen tijdens het van school halen of naar school brengen. Daartussen worden er voortdurend spelletjes gedaan met wie maar zin heeft. Ook daardoor gaat de tijd snel. Het vliegt voorbij.

Voor ons geldt dat de lijst bepaalt hoe snel de tijd gaat. Gisteren bijvoorbeeld was er een dag vol kunst op school. We moeten naar optredens en naar schilderijen kijken. Ik ben gevraagd een film te maken. Die moet zo snel mogelijk ge-edit en gebrand worden op een dvd. Dus ik sta met een open laptop op mijn arm op het station te wachten op de trein die mij naar mijn werk moet brengen. Ik moet tussendoor werken. Het lukt. Maar er moet natuurlijk ook eten op tafel. De kinderen moeten uit school gehaald worden. We hebben nog niet een keer koffie gedronken ergens, dat willen we ook doen. De kinderen willen 's avonds nog een keer naar school voor de avondexpositie. We draven van hot naar her. En zonder het gevoel te hebben veel te doen, is de dag zo om.

Soms kom je erachter dat het onmogelijk is alles te doen wat je wil. Binnen de normale uren. Daar moeten we verandering in brengen. We gaan alles doen wat we willen binnen de uren die we hebben. We gaan niet beknibbelen op slaap. De lijst moet korter. De keuzes moeten beter. De kinderen gaan daarin voor. Er moeten dingen worden geschrapt, hoe moeilijk het ook is.
Tot 22u 's avonds doen we dingen, daarna is er rust in huis. Afgelopen, uit, rust, stilte, slapen.
Morgenmiddag begint de vakantie van 2 weken. De enige verplichting die we hebben is het watergeven van de schoolmoestuin. Nu nog een snellere computer om foto's te laden en dan kan de lijst van dingen die we kunnen doen weer langer....of was dat nu juist niet de bedoeling.....

Ik heb nu nog 1 minuut om foto's te vinden om bij deze blog te plaatsen. Net op tijd ;-)

 Kunstwerk van Simon, een zelfgemaakte "shaker" om muziek te maken en een tekening van iets dat hij leuk vindt. Boeken lezen over footy aan de footy tafel :-)

Assembly in de ochtend, Cees en Mientje staan in het publiek te kijken. 

 Op weg naar school in de avond....Het is pas de derde keer vandaag dat ik naar school loop......

De Mona Lisa en de Denker die de klas van Isis maakte. Bij ieder kunstwerk wordt een (onbegrijpelijk ;-)) zelfgeschreven kort theaterstuk opgevoerd. 

Tom voegt een kunstwerkje toe aan een groter kunstwerk. 

een feest

Isis en Simon hebben ervoor gekozen op samen een vetrjaardagsfeest te geven. Simon nodigt twee vrienden uit, Isis vier. We vieren het op de atletiekbaan in Sandringham waar behalve een enkele atleet en een paar papegaaien niemand is. We zetten de tafeltjes neer in de schaduw onder een boom, samen met een pot goudsbloemen, een vrolijk kleed en de gecarameliseerde popcornballetjes en chips.
Cees en Mientje helpen mee om alles te versieren. De gekleurde vlaggetjes wapperen in de wind. Iedereen lacht. En volgens goed Australisch gebruik rijden om exact 1 minuut voor de afgesproken tijd de auto's de parkeerplaats op om de kinderen af te zetten.

 De taart van Simon, hij koos voor Hulk

 Het opbouwen van het feest. 

 Uitleg van wat we gaan doen. 

 400 m rennen met de zelfgemaakte vliegers. 

 Het einde van het feest nadert. 

Cees wandelt een beetje met Bink terijl wij knutselen. 

We rennen 400 meter, drinken, maken kleurige vliegers zittend op kussens op de grond. Dan nog een keer 400 meter, nu met vlieger. We gaan verspringen in de officiele verspringbaan. Er raken wat vliegerstaarten in de knoop, maar dat is het ergste dat er gebeurt.
Dan is er taart en kinderchampagne. We zingen en klappen. De kinderchamapgne is favoriet. Isis roep bij het uitzwaaien van haar vrienden dat "I probably wont be at school tomorrow.......because of the pink champagne". Ze lachen en lachen.
Het feest is een succes. De kinderchampagne maakt het een hit.
Ik ben blij dat het achter de rug is en dat iedereen tevreden is.
Samen met Bink, Isis en Simon wandel ik naar huis bij de ondergaande zon. De hele weg keuvelen we over het feest en andere dingen. De druk is van de ketel. Ze zijn weer zichzelf.
De rest van de familie heeft de tassen met spullen in de auto geladen en zijn naar huis. Zij doen het harde werk en als we thuiskomen is alles opgeruimd.
Het was een feestelijk weekend. Te snel voorbij. En voor herhaling vatbaar :-).

met 90 kinderen naar de stad

Ik ben al misselijk voor de bus is vertrokken. We gaan met vier klassen Prep, dat is het jaar waar Simon in zit, naar het aquarium in de stad. Ik ben uitverkoren om mee te gaan en Tom is uitgenodigd om mij te vergezellen. Per klas zijn er twee moeders of vaders. 24 kinderen, en een juf of een meester.
Een hele onderneming en de eerste tranen vallen al snel als de een niet naast de ander wil zitten en een derde haar schoolvest nu al is verloren. Alles is opgelost als blijkt dat er een dvd aan gaat tijdens de rit naar de stad. Ik kan ontspannen en recht vooruitkijken en mij concentreren op niet overgeven in een papieren zakje in mijn hand.
Het aquarium in de stad is een indrukwekkende lokatie voor de kinderen. Er zijn haaien, gigantische pijlstaartroggen, spinkrabben, pinguins, alle soorten kwallen en inktvissen. De kinderen zijn ademloos en zelf de grote onruststokers gedragen zich voorbeeldig. Gelukkig heb ik sportieve schoenen aan want we rennen langs de bezienswaardigheden, en als we niet rennen sta ik uitgangen te bewaken voor het geval er een van de kinderen wil ontsnappen. Ik zie nauwelijks wat van de vissen want ondanks voorbeeldig gedrag willen er 10 tegelijk in een glazen koepel die bedoeld is voor drie, stoot iemand zijn neus en stoppen er twee toch hun handen in het water waar net gewaarschuwd is dat de schildpadden kunnen bijten. Simon zie ik af en toe met open mond alles bekijken en voordurend vragen stellen aan de gids. Tom volgt Simon op de voet en heeft glimmende rode wangen van opwinding. Ze hebben een heerlijke dag. We lunchen met de hele groep in een park naast het aquarium en ik kijk mijn ogen uit naar alles wat de kinderen bij zich hebben. Zelfgebakken cake, ciabata's met salade, warme maaltijden in thermosflessen. Maar ook ontzetten veel afval. Zakjes van chips, wikkels van mueslirepen, plastic bakjes van yoghurt, doosjes van crackers met kaasdip en nog veel meer. Kunnen we daar niet iets aan doen met z'n allen? Ik ga misschien volgend jaar toch in de milieucommissie van school met als doel verpakkingsvrije lunches te promoten.

Na het lunchfeest worden de uitgelaten meute in een kring gemanouvreerd en spelen ze met z'n allen een spel dat duck duck goose heet. De essentie snap ik niet helemaal, maar de kinderen hebben grote lol en daar gaat het om.

De bus terug is stil. Iedereen is moe, Tom zit uitgeput en intens tevreden op de stoel naast mij. We zijn zo weer terug bij school. Nog een keer vallen er tranen voor een kindje dat haar vest in de bus heeft laten liggen, en de bus is alweer vertrokken. Maar dan is het toch echt achter de rug. Ik haal opgelucht adem. Iedereen is weer veilig terug. Isis komt nog even zwaaien voor ik naar huis loop.  Een half uur later zie ik haar weer op school want ik ben voorleesmoeder bij haar in de klas vandaag......

Ik heb mijn schoolbijdrage voor dit kwartaal geleverd en heb weer even pauze.

Nu is het weekend begonnen. En droom ik vanavond over 90 kinderen zwemmend in het aquarium terwijl ik ze probeer te vangen met een verloren schoolvest dat ik gebruik als netje.......of zoiets.

parfum

Met het voorjaar komen de bloemen. Het ruikt hier ontzettend lekker in de straten. Cees en Mientje lopen er voortdurend tussen met al het halen en brengen van de kinderen. Vandaag komt Isis thuis uit school met wat bloemen in haar hand die ze op grond heeft gevonden.

Ze gaat parfum maken om de bloemengeur te kunnen bewaren. Er wordt gemixed, gemalen en gestampt. Na een uur noeste arbeid staan er drie bakjes met parfummengesel klaar. 

Die gieten we in drie mooie flessen. Olie erop en klaar. De geur van Melbourne voorjaar uit een doorsnee straat in een fles gevangen.

ik houd niet van verjaardagen

Ik houd niet van verjaardagen zegt Simon uit de grond van zijn hart.
Zo vader zo zoon.
Toch kon Simon vandaag een lach niet onderdrukken. Stiekum heeft hij een leuke dag. Hij trakteert zelfs op school, terwijl hij tot gistermiddag dat absoluut niet wilde.
Hij wil niet dat we komen zingen op zijn kamer met het traditionele taartje met kaars, een kopje thee en een bosje bloemen. Hij wil het allemaal toch wel, maar dat aan de ontbijtafel, op zijn versierde stoel. Hij straalt bij de kado's en wil met alles tegelijk spelen. Hij glundert bij de verjaardagstaart, ookal maakt hij een puzzel terwijl wij lang zal hij leven zingen. Als hij wat later op het antwoordapparaat lang zal hij leven hoort is hij doodstil en staat ademloos en trots te luisteren.
Zes.
Het voelt niet anders als vijf vertelt hij heel praktisch.
En we gaan gauw weer over op de orde van de dag.
Maar dat pas nadat hij een enorme berg frietjes heeft weggewerkt, en chocolademousse toe. Zijn eigen keuze. Het ultieme feesteten.
Hij vond zijn verjaardag toch leuk.
Heel leuk.

 Proosten.

 Zingen op school......

groot

Acht. Isis en ik zijn tot de conclusie gekomen dat dat groot is. De juf van Isis vroeg aan haar of ze zich nu oud voelde. Gelukkig ontkende Isis dat. "Ik ben niet oud maar wel groot" was haar antwoord.
Isis vraagt of ze vanaf nu iets later naar bed mag. Natuurlijk mag dat. Onze kinderen gaan zo vroeg naar bed dat een kwartier later prima is. Isis heeft nog steeds veel slaap nodig en slaapt direkt als om 19u bij ons het licht uit gaat. Dat kwartier extra is belangrijk. Dat wordt haar eigen tijd. Haar "ik ben groot" tijd.
We hebben een feestelijke dag. Een feestelijk ontbijt, ik kom in de ochtend helpen op school, Isis trakteert op cake, en bij thuiskomst is er taart, bakjes met door Isis uitgezochte chipjes en nootjes en kinderchampagne. Extra feestelijk is natuurlijk dat Cees en Mientje erbij zijn. We hebben een klein dieptepunt als de kinderen elkaar net voor het feesteten elkaar de hersens inslaan en het er op lijkt dat het feestvarken haar eten op haar kamer op moet eten. Tot ieders opluchting loopt het goed af en besluiten we de dag met zelfgemaakte pizza's, ijs met aardebeien en chocola en veel sterretjes.
"Nu ben ik nooit meer 7" verzucht Isis.
Ik ben Acht.
Groot.

 Bij het ontbijt

 Op school maakt Isis een vrolijk eenogig sokmonster.....

 Borreltijd

 Mmmmm, kinderchampagne

Voorbij. De kaars gebrand. De taart ver op. Het vervelendste moment van de dag. 

van zwembad tot circus, met slingers in twee dagen

In plaatsvan ouder worden Cees en Mientje steeds jonger. Tenminste, zo lijkt het. Vrijdagavond zitten we vrolijk te keuvelen aan tafel alsof het pas gisteren was dat we elkaar voor het laatst zagen. Zaterdagochtend gaat Cees voor dag en dauw mee naar de zwemles. Er wordt een strandwandeling gemaakt, en vandaag wordt de hele middag besteed in het circus hier in de buurt.
Het is een dolle boel bij ons in huis en de kinderen vallen vanavond doodmoe en intens tevreden in bed.

Morgen is Isis jarig. Ze wordt 8. Ze is blij. En ligt met snel kloppend hart te wachten op het verjaardagslied en de taart met kaarsen aan haar bed. De kado's liggen verstopt in de kasten en onder bedden. De slingers hangen door de kamer en haar stoel is versierd met balonnen. Morgenochtend nog snel een paar verse bloemetjes uit de tuin plukken en dan kan het feest beginnen. Is het alweer 8 jaar geleden dat ze werd geboren.........Ongelooflijk.

de spanning

Zo'n dag voor er gasten komen is altijd spannend. En naarmate het moment dat het vliegtuig landt dichterbij komt, stijgt het kwik hier in het huishouden. Ik heb net gecontroleerd op de website van het vliegveld. Vijf minuten geleden is het vliegtuig waar Cees en Mientje in zitten geland. Bud is naar het vliegveld met Isis en Simon. Tom ligt te slapen, maar alleen met de belofte dat we hem wakker maken als ze hier de voordeur dookomen. Met Bink heb ik even de logeerkamer geinspecteerd en ik weet zeker dat hij begrijpt dat er belangrijk bezoek komt.
We zijn er klaar voor :-).

pop

Bink heeft een pop gevonden. In het wiegje in de kamer. Hij kirt en prrt en zingt voor Pop. Hij waakt als ene pitbul over zijn pop. Pop heeft al eten gehad en ligt in een lakentje. Pop is mee geweest op de fiets vanochtend terwijl Bink Pop geruststellend over zijn hoofd aait. Pop is zelfs meegeweest naar school waar Tom zijn eerste wenochtend had. Tom heb ik overigens niet meer gezien, die was "druk". Wat weer tijd opleverde vooor het helpen van twee jongens uit Simon's klas die van pijpenstokers mijn fiets na wilde bouwen.
Het belangrijkste is natuurlijk niet pop of school. Cees en Moientje, de ouders van Bud, zijn onderweg naar Melbourne. We krijgen bezoek! Het bed staat opgemaakt, alleen de bloemen moeten nog geplukt worden...... Wat een leuk vooruitzicht . Oeens zijn 41 nachtjes slapen nog maar 1 nachtje slapen geworden. Wat is het snel gegaan!

art uur

Het is echt niet zo dat ik alleen met de kinderen bezig ben. Het is wel zo dat de hele planning om de kinderen heendraait. Ik deel mijn dag in in tijdslots zodat er voldoende tijd is om alles te doen wat ik wil doen. Soms loopt een tijdslot anders dan verwacht, dan wordt het een keer heel laat in de nacht. Soms valt een keer een tijdslot uit, dat is niet altijd op te lossen dus dan gaat bijvoorbeeld een verjaardagskaart te laat de deur uit. Of hangt de was een nacht tussen de rondwandelende spinnen. Of schiet de kop koffie er bij in. Meestal gaat het goed en houd ik tijd over. Ik houd van ruim plannen.
Dinsdagochtend is voor mij en Bink. Als hij slaapt werk ik meestal of ren ik door het huis voor van alles en nog wat. Maar als hij wakker is dan maken we het gezellig en spelen we. Dinsdag is heilig, ik maak  geen afspraken. Vandaag is een uitzondering. Ik ruim een tijdslot in voor een uur helpen op school. De klas van Simon gaat Aboriginal Art doen en zelf kleuren maken en mengen. De juf van de kunstles heeft al gewaarschuwd dat er extra hulp nodig is en of er asjeblieft wat mensen willen komen. Ik ben dol op Aboriginal Art en op natuurlijke kleuren. Dus natuurlijk ga ik helpen. Samen met Bink die gezellig meegaat in de kar. Het is een leuk uur. Er wordt wit krijt fijngestampt met grote brokken steen. Er wordt zachte rots vermalen tot bruine verf. Verbrande stukken hout worden omgetoverd tot de  zwartste verf die je je voor kan stellen. Frambozen (bij gebrek aan rode wilde bessen) worden vermalen met roze bloembladeren. Grijs zand wordt kleverige grijze koek. Binnen 20 minuten zijn er authentieke handafdrukken gemaakt, stenen beschilderd, kleurige puntenschilderingen gemaakt op canvas met afgebroken takken uit de bomen naast de school.  De kinderen leven zich volledig uit en genieten zichtbaar van het wonder dat zich voltrekt. Met spullen uit huis en de tuin maken ze de mooiste dingen met de mooiste kleuren.

En terwijl dit tijdslotje overgaat in het volgende, Tom ophalen van zijn schooltje en naar een speeltuin met het dinsdagmiddagvriendin, ben ik blij dat ik dit uur heb gebruikt voor dit project. Ik moet oppassen, straks pak ik zelf een schilderdoek.........