Zwetend sta ik in de keuekn om 120 pannenkoeken te bakken voor het vaderdagontbijt op school vanochtend. Ik mag van Isis geen grote pannenkoeken bakken, dat is veel te raar. Het moeten kleine pannenkoeken zijn, maar wel volgens Hollands recept. Het is voor de klas van Isis en van Simon. Bud moet zichzelf in tweeen hakken om bij beide te kunnen zijn. En heeeeel veel ontbijten, want je kan natuurlijk niet bij de een wel, en bij de ander niet eten.
Ik help bij het klaarzetten van fruit, pannenkoeken en croissants. En het voorkomen dat kinderen met hun handen overal in graaien.
Het is nog vroeg, maar wij hebben er een dag opzitten. Althans, zo voelt het......