Vandaag echter zijn we oprecht verbaasd. Niet over wat hij doet, maar over wat hij begrijpt. Het is Halloween en dat wordt hier gevierd. Of je wil of niet. Onder druk van de kinderen hebben we lekkers in huis gehaald, een spinnenweb met spin gemaakt. Een lampion bij de deur gezet en griezelige snoepverzamelmandjes geknutseld. De kinderen zijn zenuwachtig en willen zich verkleden en schminken. Bink is voortdurend in de buurt, trekt potten met schmink van tafel en laat ons niet met rust. Al twee keer heeft hij de verkleeddoos door de kamer geduwd die we steeds weer opruimen. Ik weet niet wat hij heeft. Tot het moment dat Bud met Tom, Isis en Simon in hun pakken de deur uitloopt. Hij begint te huilen en te schreeuwen.
Plotseling valt het kwartje. Hij wil ook mee!
Hij lacht breed als ik het aan hem vraag. Hij krijgt een tovernaarshoed op en een tovenaarsmantel aan. Hij zit doodstil. Twee minuten later gaat hij stralend op de arm van Bud mee snoep ophalen.
Als Bud hem na een half uur thuis komt brengen heeft Bink krampachtig een chocoladekoek in een wikkel in zijn hand Hij bewaakt hem als een pitbul terrier. Pas als ik hem zeg dat hij hem nu vast mag opeten laat hij los. Vergenoegd zitten we samen aan de tafel. Ik ben trots op onze kleine tovenaar.
Voor: Je ziet aan alles dat Bink ontevreden is. Dit in tegenstelling tot de Boze Heks, De Griezelige Olifant en de Woeste Piraat.
Na: Bink krijgt de lach niet meer van zijn gezicht. Hij mag mee dus is hij blij.
Wat wordt hij al groot.
