foto's kijken

Vanavond ben ik bezig met het organiseren van foto's. Om einedelijk binnen afzienbare tijd een aantal fotoboeken te printen.
Dat betekent dat ik door 3,5 jaar Australie aan het bekijken ben. Nog geen foto heb ik geselecteerd voor een fotoboek. Gefascineerd kijk ik naar alle beelden die langskomen. Het landschap, de kinderen, de uitjes, de logees, de familie, de reizen, onze dagelijkse huis-, tuin- en keuken dingen. Wat is er alweer veel veranderd in de tijd.

We zijn met z'n zessen.

We zijn ouder geworden.
Het is rommeliger in huis.
We hebben een drukker sociaal leven.
Ik heb werk erbij dat tijd tussendoor vraagt.
Ik heb plannen waar ik niet aantoe kom.
Het is een stuk drukker geworden.
Ik zet bijna nooit meer de leuke kopjes en de zilveren koffiepot op tafel. Waarom eigenlijk niet?
We gingen vaker naar het strand.
We deden meer gekke dingen.
Zijn we serieuzer geworden?
Als ik zie wat we kochten aan fruit en groenten zie ik dat dat veranderd is. De boodschappen zijn duurder geworden. Het budget een stuk krapper.
We zijn moe.

Dit weekend waren we thuis en deden we bijna niets. Op vrijdag met de bus en de trein naar de St Kilda Botanische tuinen voor een avondpicknick.
In het weekend lego sorteren voor Simon, zwemmen bij de fitness, zwemmen op zwemles. Spelen in de tuin en om het huis. Bink in een ander bed want hij klimt uit zijn ijzeren ledikant. Spelletjes doen. Schelpen rijgen.

Het is heerlijk om foto's te kijken. Vrolijke gezichten, blijde gebeurtenissen. Emoties. Lang haar, kort haar. Mensen, dieren, planten, natuur, huizen, wegen, spullen op tafel, de zee.  Bij iedere foto weet ik precies hoe het was en wat we deden. Ik word er helemaal vrolijk van.

We zijn ons bewust van het plezier dat we kunnen hebben. Ookal zijn we soms moe. En zijn er dingen veranderd.

Vandaag lachen we.
Om Bink die bij iedere vogel "vogel" roept en wijst. Die een vinger in de lucht steekt als er een helicopter voorbij vliegt en "copter" zegt met een stralend gezicht. Absoluut niet gevoerd wil worden behalve als het vanille ijs is dat hij direkt op wil eten. Om zijn vier nieuwe tanden die bijna doorkomen.
Om Simon die zijn lego keurig sorteert in een visdoos. Bijna door het plafond gaat als Australie tegen Nieuw Zeeland speelt in de halve finale van het rugby kampioenschap. Zijn grote boosheid als er in de Botanische tuinen van St Kilda het reuzenschaakspel voortdurend bezet is en hij geen beurt krijgt.
Om Tom die stiekum zijn Nintendo onder de dekens heeft vanochtend vroeg. En wij maar denken dat hij voor het eerst in zijn leven uitslaapt. Die er als de kippen bij is als de blender aangezet moet worden om een fruitshake te maken, maar nergens te vinden was toen het fruit gesneden moest worden. Die zijn haar zo geweldig fohnt na het zwemmen in de sportschool dat hij 10cm langer lijkt dan hij werkelijk is.
Om Isis die mij blij haar zelfgemaakte staart laat zien, maar dat stiekum om te verbergen dat ze haar haar nog niet helemaal heeft gekamt. Die samen met Bud boodschappen doet en haar eigen spullen haalt om een iets lekkers voor iedereen te maken. Die uren staat te koken in de tuinen met gras en bloemen, samen met broer Tom. Die mij iedere ochtend heel lief vraagt of ik lekker heb geslapen.
Om Bud die riep dat hij met de nieuwe spullen van Bink in de douche aan het spelen was en daarom nog niet  aan het ontbijt kon verschijnen vanochtend. Die Tom complimenteert met zijn mooi gefohnde coupe terwijl hij eigenlijk drie keer moest kijken wat dat harige ding was wat aan kwam lopen. Die uit de grond van zijn hart zegt dat het heerlijke biologische organische brood dat ik had gekocht inderdaad niet te eten is om Tom, Simon en Isis bij te vallen.......

We hebben plezier. Maar het kan meer. Het is zo makkelijk om opgeslokt te worden in de waan van de dag. Daar ligt voor ons de uitdaging. De waan van de dag binnen de perken houden, en meer stil te staan bij het plezier. Voor ons allemaal.

En dat allemaal door het kijken van foto's. Ik kan het iedereen aanraden.