als je vier kinderen hebt....

Dan kan dat betekenen dat je rustig vier nachten niet slaapt. Sinds afgelopen weekend krijgen ze om de beurt een buikvirus dat in de avond toeslaat en de kinderen spugend de nacht in laat gaan. Voor de kindjes het allervervelendst natuurlijk, maar wij beginnen ook wat moe te worden. Ik kon maar nauwelijks uit bed komen vanochtend, wat ongebruikelijk is, van nature ben ik een vroege vogel en houd ik van opstaan. Vanochtend niet, ik sleep mij uit bed en alleen een kop sterke zwarte koffie doet mij een beetje bij mijn positieven komen.

We lopen hopeloos achter met alles wat het hadden moeten doen. We zijn aan huis gekluisterd. Het schoonmaken van de klassen is van mijn lijst gestreept, de afscheidsfeestjes in de klassen moeten de kinderen zelf doen, ik ben er niet bij. Bud is mee met Isis voor de Christmas Carols op school, alle ouders zijn dan aanwezig, maar ik loop met de spuugbak en een dweil rond in huis. Geen kerstkaart is geschreven. De koelkast is leeg.

Vier kinderen is heerlijk. Alleen als ze om de beurt ziek worden kunnen jullie mij horen brommen. Niet op de kindjes natuurlijk, die krijgen een kopje kamillethee en een bedje op de bank. Ik brom op niets in het bijzonder. Ik brom omdat ik moe ben.  Ik ben toe aan een hele nacht slaap. Bij gebrek daaraan neem ik nog maar een kop koffie en draai ik nog een wasmachine met beddengoed en dweilen. Geen tijd om moe te zijn. Dat is nu eenmaal zo als je vier kinderen hebt.