Nu alle foto's bij elkaar zijn begint plan B. Fotoboeken. Ik ben begonnen met sorteren. Mooie foto's, vakantiefoto's, foto's uit een bepaalde periode. Het is moeilijk kiezen, wat komt er wel in, wat niet. Het is een langzaam proces want het gebeurt tussen de bedrijven door. Maar het gebeurt, en dat is het belangrijkste. Er komen zoveel mooie herinneringen boven. En ik word ook met mijn neus op het feit gedrukt dat het leven hier toch wel heel anders is. Het is mooi, het is ruim, het is heerlijk. Maar ik mis de feestelijkheid die er uit de foto's van voor we weggingen straalt. Ik kom er niet goed achter hoe dat komt. Misschien het gevoel dat we nog steeds onze plek niet hebben gevonden? Het voortdurend verhuisklaar zijn voor het geval de huisbaas belt dat we uit het huis moeten? Gemis van dierbare mensen?
De huisbaas belde overigens wel. Vandaag. De schrik sloeg mij om het hart. Het is weliswaar een oud en beetje afthans huis, de lokatie is fantastisch en het heeft de vijf slaapkamers die we nodig hebben.
De huisbaas belt om te zeggen dat hij dit jaar zeker niet gaat bouwen. Er gaat een zucht van verlichting door ons allemaal. We kunnen nog even op deze plek blijven en hebben tijd voor de beslissingen over de volgende stap. Willen we in Melbourne blijven of gaan we ergens anders in Australie op avontuur?
Nu kunnen we heel even wachten met beslissen. Ik wil eerst het visum rond hebben, dan kan ik weer vooruit denken.
Met al die mooie foto's die ik de afgelopen dagen voorbij heb zien komen kijk ik nu vooral terug.....
Finland, zomer 2006. Een van mijn favoriete foto's.
