de milieucommissie

Geen hond die mij wil hebben om te komen werken. Maar als het om een commissie gaat dan kan ik terecht. Ik mag in de milieucommissie van school. Ik ken de baas  van de Parent Association. Zij is de moeder van een van de beste vriendinnen van Isis. Aan haar heb ik mijn naam doorgegeven en gezegd dat ik graag in aanmerking wil komen voor een plek. Gisteren ben ik genomineerd en verkozen. Zo gaat dat dus, met het juiste netwerk kom je overal. Zelfs ik.

Volgende week hebben wij onze eerste vergadering. Ze weten nog niet wat mijn plan is. Ze weten al helemaal niet dat ik er zo genoeg van heb dat ik geen volledige baan kan vinden, dat ik uit pure wanhoop het UNESCO plan voor het goedkoop milieuvriendelijk maken van lagere scholen heb opgezocht en uitgeprint. Als ik mijn ei niet in een baan kwijt kan, dan maar op school. Er hangt verandering in de lucht met mijn komst. En ik ken de president dus ik heb een streepje voor ;-).
Naast het UNESCO plan heb ik een praktische agenda. Snel en makkelijk in te voeren, kleine moeite, groot plezier. Geen verpakkingsmateriaal meer mee naar school in de lunchboxen. Weg met de honderden zakjes en wikkels die over het schoolplein waaien, uit moet het zijn met de verkoop van plastic flesjes water terwijl er heerlijk kraanwater bij 20 drinkfonteinen op het schoolplein beschikbaar is. De oude verf uit het kunstatelier waar de kinderen kunstonderwijs krijgen gaat vanaf nu naar het gescheiden afval in plaats van door de gootsteen. Omlaag gaan de loeiende kachels in de klaslokalen als het buiten 16 graden is. Australie betekent niet automatisch dat je het recht moet hebben altijd in korte broek en met korte mouwen rond te lopen. Toch? De wandelende schoolbussen worden weer ingevoerd zodat er minder mensen met de auto komen en er meer kinderen gaan lopen.

Zo. Het wordt een druk jaar voor de milieucommissie.

En dat terwijl de eerste kennismakingsvergadering pas volgende week vrijdag is.......Hm. Ik loop the hard van stapel. Dat zie ik nu al. Laten we eerst maar eens kennismaken. En dan complimenten uitwisselen over alle "awesome" veranderingen die vorig jaar zijn doorgevoerd. En dan kijken we weer verder. Rustig aan, no worries mate. Het plan houd ik nog even achter de hand. Dat bespreken we over een paar weken bij een koffie in een cafe. Want uiteindelijk worden daar de afspraken gemaakt en de deals gesloten.

Ik ken de regels wel hoor. De regels voor het netwerken en het maken van beslissingen. Alleen ben ik nog niet zo goed in die regels volgen. Dat ga ik dit jaar leren.....in de milieucommissie. En misschien vind ik dan volgend jaar wel een baan. Want daar doe ik alles voor.