lammetjes

Het is echt herfst, dus lammetjes kunnen we hier eigenlijk niet verwachten. Toch hebben we er twee in huis. Simon en Tom.
Tot gistermiddag wild als twee ongetemde leeuwen. Vandaag zijn ze lief en zacht als lammetjes. De truc? Een potje worstelen met Bud. Even de grenzen stellen op een vriendschappelijke manier. Laten zien wie echt de baas is. De jongens vinden het helemaal geweldig en brullen als beren en vechten als leeuwen. Alleen bij het verlossende woord "genade" wordt de strijd gestopt, dat is de regel.

Tom is het eerste aan de beurt. Hij geeft zich na een vrolijke stoeipartij lachend en buiten adem over.
Dan staat Simon te springen van ongeduld. De strijd met Simon is fel. Bud en Simon stoeien zo energiek dat ik mij ongerust maak over Bud. Tom is inmiddels ook weer op Bud zijn nek gesprongen en doet vrolijk mee. Maar Bud houdt stand, en neemt Simon in de houtgreep. Simon is gehaaid en zegt tegen Bud dat hij zich niet overgeeft. Bud zal heel lang moeten wachten. Dan geeft Bud Simon een kus om de strijd te beëindigen. En Simon geeft een dikke kus terug. En een warme knuffel. Ik heb er tranen van in mijn ogen.
De jongens zingen de rest van de dag. Gaan samen met mij, Isis en Bink nog even zwemmen terwijl Bud bij een vriend gaat tafeltennissen.
Zoals we gisteren aan tafel zaten met het avondeten is het lang niet geweest. Rust, vrede en plezier. Vandaag zet het zich voort. Ik heb nog geen onaardig woord gehoord. Tom die de laatste tijd iedere avond een woedebui heeft is vrolijk en gaat rustig slapen, zonder boosheid.
Ik kan het alle vaders met wilde zonen aanraden. Een stevige worstelpartij doet wonderen!