spierpijn

Regelmatig zit ik op de fiets, loop een aantal kilometer of ben ik in de sportschool te vinden. De eerste twee activiteiten zijn vooral praktisch en functioneel. De sportschool is pure luxe en ik ga er heen om wat energie kwijt te raken en fit te blijven. Gisteren ben ik iets heel anders gaan doen. Er is een nieuwe yogaschool geopend, hier niet ver vandaan. Een vriendin van mij heeft mij meegesleurd naar een van de lessen, om eens te proberen. Het is een rek en strek les, "voor alle nivo's geschikt" staat er op het vrolijke gele papiertje. Dat geeft moed.

De les op zich is prima, leuk en ik zweet mij er doorheen met trillende spieren en klamme handen. De prachtige juf in zo mogelijk nog mooier pak geeft aanwijzingen dat het niet zeer mag doen, maar wel oncomfortabel mag voelen. Zij glimlacht voortdurend bij standen waar bij mij de tranen in mijn ogen springen als ik ze probeer. Ik voel mij voortdurend oncomfortabel, en mijn spieren voelen zich ook zo.
Ik slaak een zucht van verlichting als het voorbij is.

Na de les loop ik met lichte tred naar de auto. Mijn rug voelt recht, mijn hoofd voelt licht.

Dan vandaag. Ik heb spierpijn die ik eerder alleen heb gevoeld na het lopen van de Vierdaagse van Nijmegen. Maar nu niet in mijn benen, maar in mijn armen. Ik kan nauwelijks een sok aan de waslijn hangen. De fiets wankelt gevaarlijk als ik hem probeer in toom te houden met Bink op het stuur en Tom op de aanhangfiets. Mijn spieren doen niet precies wat ik zeg.

Morgenochtend om 6.15u heb ik weer een les, ik heb gekozen voor het introduktiepakket. Voordeel is dat ik alle soorten lessen kan uitproberen binnen een week voor heel weinig geld. Nadeel is dat ik moet gaan, ondanks het feit dat ik vreselijke spierpijn heb. Aan de andere kant, de les waar ik morgen naartoe ga heet "Rise and Sine". Klinkt veelbelovend. Als herboren zal ik de dag kunnen beginnen morgen :-).