regen, leeches en dino's

De behoefte om erop uit te gaan is groot. Het giet van de regen dit weekend. Vooral zaterdag. En dus gaan we naar heet science museum. Nu moet je niet denken dat dat een gezamenlijke activiteit wordt. Al bij de ingang van het museum roept iedereen wat hij of zij wil doen en Bud en ik moeten splitsen. Simon wil uiteraard naar de sportafdeling (rolstoelracen), Isis wil aan de toaster draaien om te kijken hoeveel energie het kost om een toast te bakken en Tom wil naar de speelstad waar hij een graafmachine kan besturen. Bink wil dinosaurussen voeren. Drie uur later zijn we klaar. Iedereen heeft gedaan wat hij wilde doen.  Gelukkig is iedereen het nu zat, moe en voldaan. We kunnen naar huis. Een prima zaterdag, ik kan nog naar de sportschool en de kinderen huren dvd's met Bud en gaan met chips op de bank. Buiten giet het nog steeds. We eten brood, worstjes en sla. MMMM roept iedereen. Wat kan het leven soms simpel zijn :-).

 Rolstoelwedstrijd. 

Newton's Cradle, eindeloos plezier om naar te kijken. 

Zondag mag ik kiezen en ik kies voor een wandeling in de oerbossen van de Dandenongs. Daar waar ik ook met Anouk ben geweest om Lyrebirds te zien. De 7km heuvel op en af is prachtig. Zondag giet het ook af en toe van de regen. Modderstromen lopen over het pad. De varenbomen druppen, de eucalyptus ruikt heerlijk en wij stampen door de bruine modder. De eerste 3km is leuk. Dan blijkt dat we worden aangevallen door leeches. Kleine agressieve bloedzuigers, zwarte wurmpjes die met honderden tegelijk op ons warme bloed afkomen. Het is herfst, het is nat, hoe had ik het kunnen vergeten. Bloedzuigertijd! In noodgang lopen we de rest van de wandeling. Onderweg komen we twee zeldzame landkreeften tegen die hun holen zijn uitgedreven door het vele water. Voor Isis wordt het net teveel als er een met zijn grote tangen richting Isis wappert. Ze heeft er helemaal genoeg van.

Later lachen we hard en vrolijk. Eigenlijk was het toch een heerlijke wandeling. Isis en ik gaan nog zwemmen en heel lang douchen zodat vooral Isis er helemaal zeker van is dat er geen enkele bloedzuiger is achtergebleven.....

 We zijn er bijna! Doorweekt, maar vrolijk. Hier zijn geen leeches meer!

 Een landkreeftje midden op het wandelpad.

 Bud wijst naar een vogel.

 Tom heeft wonderschoenen. Hij vertelt ons trots dat hij de hele weg niet zelf heeft hoeven lopen, zijn schoenen lopen voor hem. 

De zonnenstraaltjes weerkaatsen in een plas. 

Een heerlijk weekend :-)
En vandaag weer een gewone dag. Wij zijn heel tevreden.