19 oktober. Het gevoel op dit moment is druk druk druk. Dat is toch wat ons niet ging gebeuren hier? Het komt natuurlijk door het rustige tempo dat we proberen aan te houden. Als er dan een keer wat meer te doen is lijkt het meteen alsof we een gejaagd leven leiden ;-).
WORKSHOP
Deze week stond in het teken van het oprichten van een eigen bedrijfje. Wel doen, niet doen, hoe doen? De workshop over hoe je een bedrijf opricht in Australie is geweest. Het was echt een feest om er een avond uit te zijn. Met de trein en de tram naar het centrum, de lokatie van de workshop was in de townhall van Richmond, een van de wijken tegen het city centre aan. Er was veel te zien onderweg ernaar toe. Richmond is een uitgaanswijk. Veel restaurantjes, leuke winkeltjes, concertzaaltjes. Bij mij vooral het besef dat we eigenlijk nog maar zo weinig van de stad hebben gezien. De workshop was interessant. Weliswaar was het Australische accent zo zwaar dat ik niet alles kon volgen, maar de beschikbare materialen zijn uitgebreid dat dat niet zoveel uitmaakt. Bovendien heb je ook nog recht op een mentor die je kan bellen, dus daar kan ik nog wat details aan vragen. En dat alles voor slechts 35 AUD. Dit soort dingen zijn erg goed geregeld hier. Het wordt allemaal geregeld en gesubsidieerd door de overheid. Geen wonder dat 97% van de bedrijven in Victoria "small businesses" zijn. De overheid zorgt ook dat alle richtlijnen, ondersteuning, informatie die je nodig hebt om iets te regelen op internet kan vinden. Bijzonder omdat volgens het bureau voor statestiek (ABS) afgelopen jaar pas 67% van de mensen in de stad toegang hebben tot internet, en dat 60% ook daadwerkelijk internet gebruikt.
TAAL
De kinderen beginnen het Engels op te pikken. Isis krijgt volgende week taalbegeleidingop preschool, georganiseerd door de gemeente. We hebben de indruk dat ze al heel veel verstaat, maar het spreken oefent ze alleen maar thuis. Afgelopen week heeft ze wel heel trots al een aantal woorden gezegd op het schooltje zoals See Ye, Thank Ye, How are ye todai.Het is een begin, we zijn heel trots op haar. Perfectionistisch als ze is, wordt het Australische accent zorgvuldig gekopieerd. Ze is nog wel heel verlegen in het spreken, maar als wij er niet bij zijn gaat het al een stuk beter (horen we van anderen). Dat geldt overigens ook als ze verkleed is en zich voordoet als bloemenvlinder, dan spreekt ze een aardige woordje Engels met Spiderman. De jongens zijn makkelijker in het gebruik van de nieuwe taal. We vragen ons af waar Simon en Tom het Engels oppikken. Een vaste dag op een daycare is tenslotte nog niet gevonden. En ookal spelen ze heel veel op plekken waar andere kinderen komen, ze zoeken nog niet echt interactie. Maar ondertussen redden ze zich al heel aardig en neemt de woordenschat dagelijks toe. Bud begint thuis al Engels in het Nederlands te mengen. Hoe zal dat gaan als we hier langere tijd zijn?
SCHOOL
Isis heeft een oefenochtend gehad op de lagere school waar ze vanaf januari naartoe gaat. Wij mochten meekijken. Ziet er allemaal goed uit. Vooral het schoolbord oogstte veel bewondering bij mij en de kinderen. Een volautomatisch high tech LCD scherm. Ultramodern. En dat terwijl de regels en uniforms op eerste gezicht traditioneel zijn. In koor de naam van de juf of meester roepen. Strenge discipline. Maar ook een hele leuke juf. Een enorm schoolplein met veel speelmogelijkheden. Hoeden op bij het buitenspelen. Een apart kantoor met een receptie voor de schoolleiding en natuurlijk een aparte sickbay kompleet met nurse voor zieke kinderen.
Tot Isis' grote geruststelling komt er een Nederlands jongetje in de klas. Dus als over twee weken de tweede oefenochtend is durft ze wel alleen te gaan zei ze.
WERK
Bud werkt hard. Door de tijdsverschillen met Europa is hij vaak 's avonds aan het bellen en maakt dan lange dagen. Maar het gaat goed, hij vindt het leuk en begint te wennen aan de Australische cultuur. Hij heeft zichzelf zelfs de luxe gegund om afgelopen vrijdag een keer buiten kantoor met iemand te gaan lunchen ;-)
SOCIAAL
Het sociale leven begint echt op gang te komen. Klinkt een beetje raar misschien. Maar het duurt even voordat je wat mensen kent en ook echt dingen gaat afspreken. Maar de agenda begint zich te vullen. We zijn gaan eten bij mensen. Het is een fijn om het gevoel te hebben weer ergens onderdeel van uit te maken. Of dat iemand je heef gemist als je ergens niet bent komen opdagen.
VANDAAG
In plaats van dat we het strand voor de deur zijn gaan bekijken waar Bud nog steeds niet is geweest..... zijn we na de zwemles vandaag de stad uitgereden naar de Dandenongs waar we in een national park hebben gewandeld. Op de parkeerplaatsen bij de national parks die aan de stad grenzen staan tientallen picknicktafels. Wat wij niet wisten dat op zondag (en misschienook op zaterdag?) half Melbourne de stad uitgaat om te picknicken op die lokaties. In eerste instantie schrokken we daar een beetje van. Maar als je vervolgens een kilometer een bos inloopt zie je niemand meer. Dat hebben we gedaan en het was heerlijk. We worden nog steeds overvallen door hoe mooi de bossen zijn. Prachtige boomvarens, bloemen, vogels. Ookal stonden er waarschuwingsborden voor slangen, we hebben ze niet gezien. We zijn er wel een beetje bang voor. Een kleine wetenswaardigheid over slangen hier:
Australian Snake Bites
In Australia there are about 3,000 snake bites per year, of which 200 to 500 receive antivenom; on average one or two will prove fatal. About half the deaths are due to bites from the brown snake; the rest mostly from tiger snake, taipan and death adder. Some deaths are sudden, however in fact it is uncommon to die within four hours of a snake bite.
OERHOLLANDS
Voor het oerhollandse gevoel hebben we vandaag bij thuiskomst pannenkoeken gebakken.
