Opstaan!
Hier het eerste verschil, we slapen beneden en wonen boven. Dat was even wennen maar is in townhouses vrij normaal, vooral als het uitzicht de moeite waard is. Douchen met de spaardouchekop. Emmers in de douche om het water dat anders verloren gaat op te vangen voor de plantjes in de tuin. Tandenpoetsen met Colgate omdat Paradontax hier toch echt niet te krijgen is. Kranen draaien allemaal naar links in plaats van naar rechts. Ook de sloten op de deuren. Gordijnen open met de gordijntouwen. Luxaflex open.
Beoordeling van het weer!
Eigenlijk moet het plechtige beoordelen van het weer gebeuren voor je je aankleed, maar meestal doen we het andersom. Hoe staan de golven vandaag? Wat is de kleur van het water? Hoe is de wind. Zijn er wolken? Op basis van de informatie proberen we een schatting te maken van hoe het weer zich ongeveer zal gedragen de komde twee uur. Daarna een nieuwe beoordeling. En weer, en weer. Niets zo veranderlijk als het weer in Melbourne. De broers in de band Crowded House wisten waarover ze het hadden toen ze het liedje "Four Seasons in One Day" schreven.
Van Wikipedia: "Four Seasons in One Day" is a 1992 single released by rock group Crowded House. It was co-written byNeil Finn and brother Tim Finn, originally intended for their debut Finn Brothers album, however was moved onto the Woodface project as the two projects amalgamated. The song is written about the city ofMelbourne as it is commonly known as being a city of "four seasons in one day for Neil Finn, was living in the city at the time, Melbourne seemingly has inspired dozens of songs. Neil Finn has told an Australian newspaper that Crowded House was a proud Australian band and most of its songs were inspired in Melbourne.
Ontbijt!
Als iedereen er klaar voor is, naar boven. Koffie zetten (filterkoffie, niet de hier gebruikelijke oploskoffie), thee zetten, ontbijten. Brood, roggebrood (=pumpernickel), muesli/ cornflakes of havermoutpap. Het is allemaal te krijgen dus staat bij ons op de ontbijttafel. Geen stukje goudakaas maar in plaats daarvan een crackerbarrel met vintage cheddar. Ook nutella en pindakaas, philadelphia smeerkaas. Devon, salami (mild hungarian). Nog geen vegemite. Alles Australian made natuurlijk.
Bud naar werk!
Een druk op de afstandsbediening van de garage en daar gaat hij. Garage uit, op weg naar werk. Uiteraard rijdend aan de linkerkant. De meeste doorgaande wegen hebben 4 banen, 2 heen en 2 terug. De vraag is altijd waar je het snelste kan doorrijden. Op de meest linkerbaan staan vaak auto's geparkeerd, die moet je zien te omzeilen. Echter op de 2e baan slaan auto's vaak rechtsaf, en dat kan in de spits lang duren. Dus die moet je ook omzeilen. Als je er met een helikopter boven zou hangen zou je een voortdurende slalom van auto's zien die de snelste route naar werk of school proberen te nemen. Bud is er reuze handig in. Ik sta nog net iets te vaak, net iets te lang te wachten achter een auto. Of voor een van de klaarovers die hier met honderden bij alle scholen staan om overstekende kinderen te beschermen.
Marit en kindjes onderweg!
Standaard 10 minuten eerder vertrekken dan normal. Omdat slip slap slop toegepast moet worden voor er een stap buiten de deur gezet wordt. De kinderen zijn er helemaal aan gewend en staan zonder mopperen toe dat alle stukken zichtbare huid volgesmeerd worden met factor 30+ sunscreen. Hoeden op, touwtjes aantrekken onder de kinnen en we zijn er klaar voor.
Op een aantal wegen zijn fietspaden aangelegd. Die lopen over het algemeen op de meest linkerbaan van de doorgaande weg. Echter, omdat daar auto's mogen parkeren vraagt ook fietsen redelijk wat slalomvaardigheden. Maar met z'n vieren op de fiets, soepel tussen de auto's van links naar rechts manouvrerend komen we op bijna alle plaatsen. Behalve op die waar plotseling het fietspad eindigt. Zoals bijvoorbeeld bij het gemeentehuis. Er is een fietspad dat naar het gemeentehuis leidt. Mocht je verder willen fietsen kan dat niet. Er is geen pad, en het is verboden om met de fiets op de stoep te fietsen. Je kan proberen de weg op te gaan maar dan wel geheel voor eigen risico.....Als je denkt dat we het verkeerd begrepen hebben? Nee, op de fietskaart staan keurig fietspaden aangegeven, die vaak gewoon ergens stoppen. We hebben het systeem nog niet volledig kunnen doorgronden. Behalve voor het op de fiets naar school brengen van Isis, dat is een fietspad heen en terug.
Terug van school
Opruimen. Zuinig met water uiteraard. Is er water overgebleven? NIET weggooien, maar naar de plantjes!
Een activiteit!
Op de dagen dat we de auto hebben gaan we uiteraard iets ondernemen. Vandaag het zwembad. Een ander zwembad dan waar de zwemles gevolgd wordt want daar kan je niet vrijzwemmen. En vrijzwemmen en oefenen was de liefste wens van het kleine volkje. We rijden met de auto (omdat er niet voldoende fietspad is om er met de fiets te kunnen komen...) slalommend, over een licht heuvelachtige weg door de suburbs. We zien rijen losstaande huizen, winkelcentrumjes en een klein bedrijventerrein waar autobanden worden gerepareerd, schaduwzeilen worden gemaakt, maar ook kettingzagen en maaimachines worden verhuurd. Het is druk op de weg maar we staan nooit in een file. Het zwemmen was bijzonder aangenaam. 5 zwembaden om uit te kiezen waarvan 1 golfslagbad, wat wil een kind nog meer. Verschillen? Dat wij de enige waren met bandjes!
Iets bestellen!
Als we koffie drinken is de truc om eerst een tafel te bemachtigen en daarna aan de counter wat te bestellen en direkt ook af te rekenen. In de meeste gevallen krijg je een nummer mee naar je tafel waar je bestelling even later wordt afgeleverd. Als je eenmaal weet hoe het systeem functioneert kan je snel een koffie drinken. Maar de keren dat we het niet wisten hebben we lang moeten wachten....
De kinderen zijn inmiddels gewend aan hun babychino. Een minikopje geklopte warme melk met een klein beetje chocoladepoeder aan de bovenkant, en altijd een marshmellow op het schoteltje ernaast. Moeders drinkt een long black (een zwarte koffie).
Lunch buiten de deur!
Als je niet verwacht om op tijd thuis te zijn voor lunch, of als de kinderen op school of bij daycare lunchen komt er een scala aan bakjes, zakjes, brooddozen en drinkflessen tevoorschijn. Ze weten hier van wanten als het gaat om een thuis bereide lunch. Je komt niet weg met een boterham met pindakaas. Ten eerste niet omdat alle scholen en dagverblijven "nutfree" zones zijn, maar ook omdat het te simpel is. Dus op schooldagen staan we 's ochtends in de keuken te zwoegen op de lunchbox(en) te vullen met inhoud die voldoet aan de Australische standaarden. Komkommers hakken, cakejes bakken, fruit snijden en in een bakje, rijstwafeltjes, een boterhammetje met heerlijke worst. Zakjes chips en sushi hebben we nog niet meegegeven, daarvoor volgen we nog de cursus lunchbox bereiden voor gevorderden. De kinderen worden steeds blijer als ze naar school/ opvang gaan. Alleen al van de lunchbox! Wij hebben nog wel een klein probleem. We hebben nog niet de lunchboxen met vakenverdeling kunnen vinden in de winkels. Dus wij werken met losse bakjes, en dat neemt veel ruimte in. Zucht.
Wordt vervolgd.
