Sinds maart dit jaar heb ik het plezier gehad kennis te kunnen maken met het fenomeen woman's leisure. Vind ik het nu wel leuk of niet? Als ik Bud zo hard zie werken denk ik dat ik geboft heb met al die vrije tijd. Maar als de kinderen mij niet meer rustig een telefoongesprek kunnen laten voeren omdat ze jaloers zijn op degene waarmee ik praat weet ik het niet meer. Als ik langs het strand wandel met de kinderen in de walking wagon of op de fiets denk ik, dit is heerlijk, ik wil niets anders. Maar als ik dan tussen de oudere dames in de supermarkt in de rij sta bij de kassa om 16.00u 's middags voel ik mij misplaatst en ontheemd. Ik begin al jaloers te worden op de kaartverkoopster achter het loket bij de trein. Zij wel! Maar dat wordt vervolgens weer goedgemaakt door drie stralende koppies bij het nieuw ontdekte houten speelkasteel in de buurt. Of zoals nu, buiten zitten op ons bankje, dit stukje schrijven voor mijn plezier, dat is toch heerlijk. Of bij Simon kunnen zijn die al een paar dagen niet lekker is en benauwd zonder daar vrij voor hoeven te nemen.
Wat mis ik het meest aan niet werken? Dat is geen eenvoudige vraag om te beantwoorden.
Ik denk vooral de uitdagingen voor het brein. Het hogere spanningsnivo. Het vinden van antwoorden op complexe vraagstukken. Snelheid proberen te maken en te houden. Het plezier van de flexibiliteit in het schakelen tussen werk, moeder, partner, vriendin, vrije tijd. Het uiterste uit jezelf halen om te komen tot een beter resultaat, in alles wat je doet.
Tegelijkertijd het besef dat de werkvraag natuurlijk een hele luxe vraag is. De vrijheid hebben om te doen wat je wil, ook werken, is een groot goed. Maar waar is de balans? Hoe vind het gezin het? Wanneer is het goed om weer te beginnen? En wat moet ik dan gaan doen?
Sinds een paar weken ben ik begonnen met het onderzoeken van de mogelijkheden hier een eigen business te starten. Alleen al het doen van het onderzoek, het bouwen van een netwerk heeft een energieboost gegeven. Volgende week een workshop! Het voelt als het uitje van de week. Al het andere wat al leuk was krijgt een gouden randje.
Ik heb de afgelopen maanden geleerd dat het geweldig is om bezig te zijn met het verwezenlijken van een droom. En daar alle focus te leggen, vooral op het geluk van de mensen die in de droom meegaan, Bud, de kindjes, mijzelf. Toekomstige vrienden en relaties. Maar ook de thuisblijvers mee te nemen. Het gat dat wij, maar ook zij voelen, kleiner te maken.
Het is best een klus geweest om alles op de rails te krijgen en te organiseren. Bijna een full-time baan. Er worden hier in de kranten artikelen over geschreven hoe moeilijk en hoe ingewikkeld zoiets is. Maar dat is niet onze ervaring. Er is natuurlijk wel veel te doen, maar het gaat allemaal vrij makkelijk, als je maar belt en vragen blijft stellen, de route leert kennen. We zijn als gezin een hecht team geworden, we hebben dit samen gedaan, daarom was het makkelijker. En zijn wij nu klaar voor de volgende stap. Die is voor mij, aan de slag!
Ik ben er nog niet uit wanneer, waar en hoeveel. Maar dat ik weer aan het werk ga staat vast. En het beginnen met een eigen bedrijfje lijkt een uitdagende start om er weer in te komen. Passend bij het nieuwe leven dat we nu hebben. Verder lijkt het hier luilekkerland wat banen betreft. Natuurlijk moet je er wel eerst een vinden, maar daar maken we ons nog niet heel veel zorgen over. Dat komt ook nog wel.
Ik denk dat ik een leuker mens ben als ik ook een extra taak heb helemaal voor mijzelf. Een baan om jezelf af en toe in te verliezen. Voor mij is dat de betekenis van Womans' Leisure.
Marit
