Studiedag op school vandaag. Al weken kijkt Isis uit naar dit moment. De jongens naar de creche, een hele ochtend voor Isis alleen, alleen maar leuke dingen doen die zij wil. Isis mag zelf kiezen. Ik heb de auto vandaag zodat alle opties open zijn. Het is moeilijk kiezen. Bij het opstaan is ze er nog niet uit. Ze zit boordevol ideeen. Het zwembad, de stad met het museum, de dierentuin, met de trein, een eind fietsen, naar de shoppingmall. Het is bijna te moeilijk om te kiezen. Dus ze maakt en volwassen afweging. "Naar het zwembad kan ik altijd nog. Als we naar het museum gaan hebben we minder tijd om iets te doen omdat het verder is, fietsen doen we al zo vaak, de dierentuin vind ik leuker als Simon en Tom erbij zijn. O, ik vind het zo moeilijk, ik kan bijna niet kiezen." Dan gaat ze naar haar kamer om zich aan te kleden en na te denken. En ze komt in haar eigen gekozen outfit naar buiten en zegt dat ze heeft besloten wat ze wil doen. "Ik ga met de trein, we gaan samen een kadootje voor mij kopen , dan gaan we koffiedrinken met wat lekkers. We gaan daarna samen terug met de trein. Ik wil graag vlechtjes en als dat klaar is gaan we de jongens ophalen." En zo gezegd zo gedaan. We nemen de trein van 9.20u naar Middle Brighton, het populaire winkelcentrum van Bayside. Het is bitterkoud maar wij zijn warm van plezier. De eerste de beste kinderkledingzaak die we zien wil Isis naar binnen. Ze wil echter geen nieuwe kleren. Ze heeft een diadeem gezien die ze graag wil hebben. We slagen snel, ze koopt ook warme sokken voor bij haar winteruniform en bijpassende speldjes. Dan gaat het verder langs de winkeltjes. We gaan koffiedrinken in een cafe dat het sjiekste cafe in Brighton blijkt te zijn . We nemen een koffie en een lemonade en Isis neemt een croissant, het enige "normale" dat op de kaart staat. Isis heeft helemaal geen boodschap aan alle poeha en prijzen op de menukaart. Je mag er tekenen op de tafelkleden en televisie kijken dus ze vindt het geweldig. En daar gaat het om.
We komen langs een tweede kinderwinkel waar ze toch ook nog binnen wil kijken. We slaan haarelastiekjes in, een roze klem en een nieuwe pyama. Ook roze.
Terwijl Isis even met de trein achterin de winkel gaat spelen ga ik in de rij om af te rekenen (.......end-of-financial-year sale, dan weet je het wel.....). We halen nog een bosje goudsbloemen en springen dan weer in de trein terug naar huis. We moeten haasten want er is nog een uur over om haren te wassen en in te vlechten. Isis zit rustig op een krukje een boekje voor te lezen terwijl ik paar kleine vlechtjes maak. Ze is heel precies over hoe het moet, welke kleur elastiekjes erin moeten en hoeveel vlechtjes er moeten komen.
Als het klaar is staat ze voor de spiegel en lacht breeduit. De ochtend is geslaagd!
Nieuwe diadeem en nieuw haar.
We gaan lachend en springend de jongens ophalen die natuurlijk meteen beginnen te brullen als ze horen dat we zijn gaan shoppen en dat Isis vlechtjes heeft. Zij willen dat ook meteen. Na ze gerustgesteld te hebben dat zij ook een keer alleen met mij iets leuks gaan doen , lukt het me om ze anderhalf uur later in bed te krijgen voor de broodnodige rust. Tegen de tijd dat iedereen weer wakker is gaan we gauw nog een paar boodschappen halen. Althans, ik probeer het snel te doen door ze in de walking wagon te laden, maar natuurlijk stapt iedereen in en uit en in, valt er iemand van het plankje aan de achterkant, wil Tom de wagen trekken, Simon wil duwen, en Isis vindt dat er te weinig voetenruimte is door de boodschapjes. Dus we zijn even bezig ;-). We lopen na de boodschappen meteen door naar Kristine waar we spaghetti gaan eten. Stijn en Bud zijn vanuit werk naar footy vertrokken dus Kristine en ik vieren samen de start van het weekend onder het uitbundig gekwetter van de jonge dames en heren. Kristine heeft zoals altijd alles weer tot in de puntjes verzorgd en voorbereid. En dan komen de kleine mensen aan tafel. Onder luid tromgeroffel, dat zijn Simon en Tom die met hun messen op de borden slaan. Tom heeft zijn bord al leeg voor dat de anderen spaghetti hebben opgeschept. De champignonnetjes uit de borden van Isis en Simon worden al snel overgedragen naar de borden van Kaat, Lies en Sien. Die vinden champignonnen gelukkig heerlijk. Er worden happen spaghetti genomen, zo groot dat het is alsof Sinterklaas aan tafel zit met een baard van slierten. Voor een keer gaan er geen glazen om en op een klein incidentje na, waarbij Simon dooe een glazen door probeert te lopen, gebeuren er geen ongelukken en hebben we vooral veel lol. Dank je Kristine voor het heerlijke eten en de gezellige avond!
Ik loop door de winteravond naar huis met het tevreden maar koude volkje dat uiteraard weer in en uit en in de wagen stapt. We lezen nog even voor en dan is het voorbij, de dag dat de juf heeft gestudeerd.
Bud is nog niet terug, een verslag van de Saints tegen Carlton volgt snel.
Goed weekend allemaal!
