Wij dachten er een graantje van mee te pikken, de "end-of-financial-year-sale". Dat is groot hier en iedereen is er mee bezig om goede "deals" te scoren.
Om de eindcijfers te verbeteren proberen winkels hun magazijnen zoveel mogelijk te legen door middel van extreme uitverkopen. Auto's, spijkerbroeken, serviesgoed, wasmachines, televisies, skibroeken, je kan het zo gek niet bedenken of het wordt gedumpt. Het fiscale jaar loopt hier van 1 juli tot en met 30 juni, het einde is dus in zicht en de prijzen dalen gestaag.
Met de enorme schuiten van Simon is het weer tijd voor nieuwe sportschoenen, zijn 3e paar in 10 maanden. Dus ik denk, dat komt nu prima uit, dat wordt een koopje want iedereen wil z'n spullen kwijt.
We gaan met de bus naar de shopping mall, de jongens zijn buiten zichzelf van geluk. Een busreis! Wat is het soms makkelijk om ze tevreden te stellen.
Bij de eerste twee sportzaken waar we binnengaan hebben ze geen gympen voor kinderen. De winkel waar we wel succes hebben heeft ze wel, in alle soorten en maten en Simon kiest twee paar om uit te proberen. De hippe Nike Air in zwart met rood en een gewone hardloopschoen. Maten worden opgenomen. Maat 12 met een rechtervoet die een 1/2e cm groter is dan zijn linkervoet. Het wordt een reus zegt de verkoopster vrolijk lachend. Simon straalt. Beide soorten schoenen passen goed, maar Simon kiest uiteindelijk toch voor zilverwitte hardloopschoenen. Die natuurlijk niet meer uitgaan. Ik ga afrekenen, de verkoopster probeert mij nog te verleiden tot andere aankopen die wel in de "sale" zijn. Ik houd voet bij stuk dat ik alleen de schoenen wil. Teleurgesteld rekent ze af. De zilveren schoenen blijken veel goedkoper dan de zwart-rode, dus ik vraag haar verbaasd of er toch uitverkoop is. Nee zegt ze, de zwart met rode zijn dezelfde kwaliteit maar veel populairder dus die hebben we 30 dollar duurder gemaakt........
Dan staan de jongens erop dat er een babychino wordt gedronken "want we zijn toch gezellig uit mam?" Zij kiezen de plek uit waar ze willen zitten. Ik bestel 2 babychino;s en een long black en denk, daar kom ik mooi vanaf. Natuurlijk niet, de mannen willen er iets bij uitzoeken en wijzen verlangend naar een Mars slice. Die mij niet toelacht maar hun wel. Vooruit dan maar. Ik vraag vriendelijk aan de mevrouw om hem doormidden te snijden, het ding is zo groot als een baksteen. Even vriendelijk zegt te terug, "you can find the plastic knives over there, if you don't mind". Ik begin een verhandeling over plastic messen en dat dat zonde is om die weg te gooien, helemaal als het alleen is om een taartje door te snijden. Ik draag nog aan dat ze reclame maken voor het feit dat ze geen plastic tassen maar papieren tassen gebruiken om aankopen in te verpakken. Maar ze is onvermurwbaar, ik moet zelf snijden met een plastic wegwerpmes. Zoals te verwachten nemen de jongens allebei 1 hap en spugen dan direct de gesmolten mars met iets wat lijkt op te zachte rice crispies uit. En nog voor ik mijn koffie op heb kunnen drinken zijn ze alweer vertrokken naar een volgend oord.......
We zijn nog niet klaar, we moeten nog twee kadootjes hebben. Ik loop een winkel binnen waar ik vind wat ik nodig heb. In deze winkel wordt ook koffie geserveerd, en er staan 4 mensen bij de koffiebar te niksen. Bij de kassa waar ik moet afrekenen is echter niemand. Ik sta een poosje te wachten, ondertussen links en rechts grijpend om te voorkomen dat bergen prachtig gestapelde glazen om gaan, snotneuzen aan de peperdure linnen theedoeken worden afgeveegd of chocoladevingers in de schattige kookboekjes terechtkomen. Na 10 minuten is er nog niemand. Ik loop naar het niksende personeel aan de bar met de vraag of de winkel eigenlijk wel open is. Verbijsterd kijkt de heer in kwestie mij aan, ja NATUURLIJK zijn ze open. Hij meldt mij dat ik rustig bij de kassa moet wachten tot er iemand komt. Zucht. Ik loop terug naar de kassa waar net iemand aan komt slenteren. Ik vertel haar dat ik al 10 minuten sta te wachten, zegt ze, en het is geen grap "you should have waited here and not at the coffee bar"....... Nu is het mijn beurt om haar verbijsterd aan te kijken.
De jongens zijn nu niet meer te houden dus we laten de shoppingmall voor wat het is en gaan weer met de bus naar huis.
Gelukkig heeft Simon zijn schoenen waar hij als de beste mee is gaan sporten vanochtend. Maar ik heb grote twijfels bij de effectiviteit van de end of financial year sales.....
Simon rent terug na een rondje "hordelopen", op zijn nieuwe schoenen
Kogelstoten
