(Excuses aan degenen die een eerste versie van dit verhaal hebben gelezen, het zat vol met fouten. Dat kwam omdat ik, terwijl ik aan het schrijven was, in slaap viel achter de computer. Sorrie!)
Wij moeten vandaag eerst Simon naar de opvang brengen, twee extra kinderen mag ik niet meenemen op deze schoolreis. Simon is natuurlijk teleurgesteld maar met de vakantie voor de deur heb ik hem beloofd dat wij ook een keer naar de dierentuin gaan.
Vijf moeders staan te wachten in de klas, hopend dat er nog een plek vrijkomt of over is. En jawel, er is een plek extra dus er kan een moeder extra mee. Ze is zo blij als een kind. Alle lunches zitten in een grote wasmand, de fruit/groenten snackjes in een andere. De sfeer is vrolijk.
Keurig in de rij lopen de kinderen doodstil naar de bus. De stilte moet omdat in de grote zaal de wekelijkse assembly plaatsvindt, en dan moet het op school muisstil zijn. De rij waarin de kinderen lopen is voorbepaald, iedereen heeft zijn eigen plek. Ook als 's ochtends de "roll call" wordt gedaan in de klas wordt altijd dezelfde volgorde aangehouden. De kinderen roepen dan om de beurt hun naam, razendsnel na elkaar. De juf vinkt aan op de roll wie er is. Het is een ontroerend gezicht.
Om de beurt gaan de kinderen de bus in, ze zijn vrolijk en uitgelaten maar weten zich te beheersen. Het valt me op hoe streng er op gelet wordt dat er niet gekeet wordt. Iedere keer, en dat is niet vaak, als er teveel lawaai is zegt de juf "everybody listen, we have to talk. Remember how we talked about our manners?" Het antwoord van de klas in koor: "Yes Ms McMillan"
De Werribee Zoo is een prachtige dierentuin ongeveer een uur rijden bij ons vandaan. Het is een nagebouwde Afrikaanse Savanne en er wonen vooral veel dieren die ruimte nodig hebben zoals leeuwen, cheeta's, zebra's, giraffen, neushoorns en nijlpaarden. Maar ook een kudde bisons (Afrika?), kangoeroes van Kangaroo Island en een paar emu's.
Als de bus is aangekomen gaan de kinderen eerst een fruitpauze houden aan de picnictafels. Het is een schitterende dag. Daarna meteen weer in de rij, op naar de leeuwen. We hebben het geluk dat een vader van een van de kindjes in de klas van Isis leeuwen- en hoefdierenverzorger is in de Melbourne Zoo. Hij heeft ook jaren in Werribee Zoo gewerkt en leidt de klas rondt met passie. De kinderen zijn vol van respect voor deze man die alles weet over dieren.
Het is natuurlijk leuk om naar de dierentuin te gaan. Maar het is niet de bedoeling dat er tijd "verdaan wordt", nee, integendeel. Er moet geleerd worden.
Dit betekent dat we een educatieve wandeling maken langs een aantal dieren. Niet tussendoor spelen hoor, stel je voor! Bij de leeuwen kunnen we door een enorme glaswand kijken naar de plek waar de leeuwen liggen te slapen. Je zou denken dat de kinderen dit een prachtig gezicht vinden. Echter, de aandacht gaat volledig uit naar de safari jeep die er staat met zijn neus dwars door het ruit. De vragen die ze stellen aan Howey, onze "gids" gaan over "kan je deze auto reparen", " hoe werken deze kookspullen", "kan je tegen een leeuw aanrijden". Allemaal heel leerzaam ;-)
Na een uur lopen en kijken is de klas moe maar ze moeten nog even doorzetten. De nijlpaarden zijn nog niet aan bod geweest. We kruipen door hoog gras en de kinderen moeten woeste dierengeluiden trotseren die uit het struikgewas klinken. Niet allemaal zijn ze evengoed bestand tegen het levensechte gegrom, gekwaak en gebrul.
We komen na 1,5uur wandelen terug bij de picnicplaats om te lunchen. Daar is maar 10 minuten voor, want de safaribus staat te wachten om ons mee te nemen de vlakte op. De meeste kinderen redden het niet om hun lunch op te eten, ze komen zelfs niet halverwege. Dus na nog haastig een paar happen genomen te hebben lopen ze weer in het gareel, achter de juf aan naar de bus. Er wordt niet gemopperd, dit is de opdracht dus dit wordt gedaan.
De safaribus is een spektakel. De weg is authentiek hobbelig gemaakt en we rijden zelfs door een rivier. Tijdens het rijden wordt er uitgebreid uitgelegd welke dieren we zien, hoe het ervoor staat wat uitsterven betreft en wat ze zoal eten. De kinderen mogen vragen stellen. De handen worden voortdurend opgestoken. En iedereen stelt hetzelfde soort vragen, steeds opnieuw. Heeft de gids net uitgelegd hoeveel een zebra eet, wordt er gevraagd "Hoeveel eet een zebra"? Heeft de gids net verteld dat een nijlpaard planten eet, wordt er gevraagd "eet een nijlpaard groenten" En zo door. "Hoe groot zijn de tanden van een neushoorn", "Hoe lang is de tong van een giraffe?", "Lusten zebra's mandarijnen", "Waarom zijn zebra's zwart-wit gestreept"?
Bij terugkomst van de safari kan er even een plaspauze ingelast worden, daarna begint meteen het dierenonderwijs in een apart klaslokaal. Hier mogen de ouders niet bij zijn.
Om 14.15 komen de kinderen de klas weer uit. Volgens Isis hebben ze het gehad over boomkikkers en sugargliders en hoe je lekkere hapjes voor apen kan maken.
En dan gaan we weer naar de bus, op weg naar huis. De bus is zo warm dat er binnen 10 minuten 7 kinderen bijna zitten te braken. Ik vraag de chauffeur de verwarming wat lager te zetten en dat lost een heleboel potentiele ellende op :-). De kinderen willen natuurlijk zingen maar dat mag alleen met zachte stemmen. Om exact 15.14u stopt de bus weer bij school. In de informatiebrief stond dat de bus om 15.15u terug zou zijn. Hoe doen ze dat toch?
De inmiddels uitgehongerde kinderen vallen aan op hun overgebleven lunchzakjes. De juf deelt rapporten uit. En dan zit de schooldag erop. Wij gaan nog even spelen in de speeltuin van school omdat Simon nog opgehaald moet worden van zijn schooltje, en dat kan pas om 16.30h.
Als we Simon ophalen zien we een stralend koppie met een spiderman gezicht. Ze hebben geschminked. En ze hebben gingermans gebakken en versierd. Simon heeft ook een heerlijke dag gehad. Hootepunt van zijn dag? Wafeltjes eten bij Kristine tussen de middag en op de fiets van Isis naar school fietsen.
En Tom? Die doet gewoon mee alsof alles de gewoonste zaak van de wereld is. In de safaribus heeft hij even een tukje gedaan. Voor de rest loopt hij mee, zingt mee en doet mee.
Wat wordt de volgende helpersopdracht voor ouders? Ik ben benieuwd. Maar ik denk dat ik alleen nog een keer meega als het niet educatief verantwoord is ;-)
