Zaterdagmiddag komen we in onze roze motelkamer aan. Het is een enorme kamer, met keuken, twee slaapkamers, een grote badkamer en een woonkamer. Inclusief bar als we willen entertainen. Dit hadden we niet verwacht en we zijn er heel tevreden mee. Balnarring is zo slecht nog niet. Het is hier heerlijk stil, het enige dat we horen zijn de vogels en het gekwetter van de kindjes. En vooral, het ruikt hier heerlijk. Eucaluptus en citroengeranium, daar knapt ieder mens van op.
We hebben een BBQ bij vrienden die in een zomerhuis in Somers zitten, een paar kilometer verderop. Het is niet helemaal de Ozzie stijl, we hebben weinig vlees en heel veel soorten groenten en salades. De kinderen bouwen tenten in de tuin terwijl wij ons bij de barbie vermaken. Het is heerlijk en voelt als vakantie. Wat is een tuin toch fijn. Steeds meer beginnen we te verlangen naar een ander soort huis dan waar we nu in wonen.
De tent van de kinderen
BBQ voorbereidingen
Zondag is er schaatsen, met het tijdsverschl van 19uur met Vancouver kunnen wij alles op televisie volgen. We juichen als Sven Kramer de 5000m wint. We voelen ons heel Nederlands. Na het schaatsen pakken we ons boeltje en gaan we richting Mornington. Daar hebben we al veel over gehoord, maar we zijn er nog nooit geweest. Het is een leuke plaats maar verschilt tegelijkertijd nu ook weer niet heel erg met andere Australische plaatsen in de zin dat er een hoofdstraat is met winkels, parkeerplaatsen aan de zijkanten. Het verschil hier is dat het hier volzit met moderne cafe's waar de mensen in de rij staan om te gaan ontbijten. Het is een drukte van belang in Mornington. Wij parkeren bij de grote speeltuin in een park. Ook het park is druk. Een paar Italiaanse families zijn aan het picknicken, aan de tafels worden bordspelen gespeeld, op de achtergrond is een bandje zich aan het installeren. Het is dan 10.30u en het bruist hier van het leven en de vrolijke mensen. Wij gaan ook ontbijten en kiezen het cafe dat in een oude bank zit. Het is heerlijk. Het licht stroomt naar binnen terwijl wij aan de toast, muesli en pannenkoeken zitten in de kamer waar vroeger waarschijnlijk de directeur kantoor hield. Alle verorberde energie wordt later verbruikt in de speeltuin. We hebben het naar ons zin. Zo'n overstroming is toch niet gek, anders hadden we dit waarschijnlijk niet gedaan op zondag. We rijden terug naar Melbourne via de mooie wijken van het Mornington Peninsula en we kijken nog even rond in Mount Eliza. Is dat misschien iets voor ons?
Isis op de schommel
Wat er nog over is van de zondag gebruiken we om in ons inmiddels wat drogere huis te lezen, spelletjes te doen en vroeg te eten. Ik moet daarna nog naar het vliegveld om een oud collega van mij op te halen. Ik haal haar op maar kan haar helaas niet naar haar studio brengen. Er is een groot festival aan de gang en waar zijn logeert is alles afgesloten. Dus eigenlijk voor niets rijd ik de in totaal 90km op en neer naar het vliegveld. Nou ja, niet helemaal voor niets. Ik heb haar even gezien en het is altijd een plezier om mensen te kijken. Er is zoveel vreugde op het vliegveld als mensen elkaar weerzien, na lange, maar ook na korte tijd. Bovendien is het vliegveld versierd vanwege het Chinese Nieuw Jaar.
