Twee onverwachte bezoeken vandaag. Een bezoek is het gevolg van het afhalen van Mirjam H., oud collega van Pfizer, afgelopen zondag. Met de taxi is ze naar haar studio in de stad gegaan en vanaf dat moment komt e niet meer buiten. Woensdag zou ze komen eten maar ze is sinds maandag geveld door ernstige buikgriep, of in ieder geval iets wat er op lijkt. Vandaag moet ze uit haar studio maar is nog steeds ziek als een hond. Woensdagavond laat spreek ik met haar af dat ze hier vanavond een nachtje komt slapen, want wat moet je in je eentje in Melbourne als je doodziek bent. Vanochtend, nadat de kinderen zijn afgeleverd, ga ik als een gek aan de slag om de werkkamer tot slaapkamer om te bouwen, en de chaos die er in huis heerst een beetje toonbaar te maken. Ik heb 45 minuten voor ik aan het werk moet en 1 uur voor de gast voor de deur staat. Met de Franse slag, wie kent dat niet, is het resultaat redelijk ;-).
Mirjam komt veilig aan en gaat dan bijkomen op het terras boven. Ik ben ongezellig want het is mijn werkdag en dat kan ik moeilijk wijzigen op het laatste moment. Het maakt niet uit, want als je ziek bent wil je eigenlijk niets. Mirjam is een makkelijke gast. Hoe vaak gebeurt het dat je gasten hebt die niets willen eten, nauwelijks iets willen drinken en heel tevreden zijn als ze alleen maar hoeven te zitten.
Het tweede onverwachte bezoek vindt plaats op school. Margaret met haar tweeling komt voor het eerst trots aangewandeld om Mimi op te halen. Het is haar eerste dag buiten met de twee kleine babybolletjes en ze straalt van trots. Het ontgaat niemand en de halve school loopt uit om naar het wonder te kijken. Zie foto.
Volledige aanbidding op school bij de tweeling
Bij thuiskomst duurt het even voor de kindjes gewend zijn aan ons bezoek. Ze zijn doodstil en bedeesd. Dan komen er wat kadootjes op tafel. De sfeer wordt losser. Dan merken ze dat ik gewoon aan het praten ben met Mirjam. Ze zijn gerustgesteld dat dit zieke mens nog wel gewoon kletspraatjes kan houden aan tafel. Dan gaan we allemaal aan tafel. En begint het gepraat. Ik moet beurten aanwijzen wie er het woord mag doen tegen Mirjam. Ze vertellen alle verhalen die de laatste tijd het meeste indruk hebben gemaakt. Bij ieder verhaal kijkt Tom Mirjam verwachtingsvol en veel betekenend aan, alsof hij wil zeggen: "Nou, probeer daar maar iets tegenin te brengen". Het gaat over de overstroming in huis, de blazers die beneden staan, alle keren dat ze zelf ziek zijn geweest en hoe erg het was en hoe vaak er gespuugd werd. Isis constateert dat Mirjam nu in Australie op vakantie is, en dat Isis zelf in Nederland op vakantie was. Dat vindt ze heel grappig. En zo wordt er heel veel gekwebbeld en nauwelijks gegeten. Het is erg gezellig.
Mirjam brengt ons op de hoogte over het laatste nieuws in Nederland. Het automatische pasjes systeem voor het openbaar vervoer en hoe het werkt. De winter, en het strooizout dat op was. Dat Geert Wilders nog steeds in de picture is en nu verwikkeld is in een rechtszaak. Dat er binnenkort gemeenteraadsverkiezingen zijn. Bovendien heeft ze een Nederlandstalige "Elle" en een "Red" meegenomen zodat ik ook op dat front helemaal bijgespijkerd word.
Mirjam, aan het opknappen
