Al twee dagen broeit het. Er groeit een storm. Gisteren waren er weerswaarschuwingen voor hevig onweer. Advies, blijf bij electriteitsleidingen weg, blijf binnen. Gisteren vielen 3 drie druppels, het weer had nog een hele dag nodig om om te slaan.
Ik moet werken in de stad vandaag en race op mijn fiets 17km terug naar huis, voor de storm uit. Isis en Tom kan ik droog ophalen. Simon ook nog net maar dat was het. De bui wacht net niet tot ik thuis ben met het volkje. Ik ren met de fiets aan mijn hand richting huis. De step van Tom voorop en Tom achterop. Simon en Isis erachteraan steppend. Alledrie schreeuwen de kindjes van angst voor de enorme bliksemschichten die overal vandaan lijken te komen en de voelbare electriciteit in de lucht. We zijn bijna bij huis als het begint te hozen. Isis valt met haar step en doet zich vreselijk zeer. Ik hijs ook haar op de fiets + haar step ook voorop en door de stromende regen lopen we goed en kwaad als het gaat terug naar huis. We lijken wel 4 verzopen katten maar eenmaal thuisgekomen lachen we erom en besluiten we meteen te badderen. Hier binnen is het droog en gezellig. We gaan er een leuke knusse middag van maken.......
Tom is als eerste klaar met het bad en loopt de slaapkamer uit om naar boven te gaan, naar de woonkamer. Hij komt al na een halve seconde terug, kom kijken kom kijken roept hij. Het regent binnen! We hebben een probleem! Ik loop naar onze slaapkamer en kan mijn ogen niet geloven. Buiten regent het, binnen giet het. Overal komt water door het plafond. Ik ga even boven kijken hoe het er daar voorstaat en het geluid van vrolijk klaterend water komt mij meteen tegemoet. Ik bel meteen de makelaar. HELP. De keuken staat blank, het water stroomt langs de muren en de kastjes. Ik breng snel een aantal spullen in veiligheid, hijs de kinderen uit bad en met z'n allen gaan we aan de slag om de waterstromen te stelpen. Voor zover mogelijk. Iemand belt terug, het is de loodgieter. Waar lekt het? En dan terwijl ik een emmer water leeggooi "Wat gek, eerst bel je met de klacht dat het op de eerste verdieping lekt, in de woonkamer. We onderzoeken alles, zagen twee gaten in het plafond en kunnen niets vinden behalve twee overbijfselen van vochtplekken. Dan bel je na een regenbui dat het vochtig ruikt in huis (op verzoek van de huisbaas overigens), en zij constateren dat er een breuk in de muur beneden bij de badkamer zit die ze keurig met siliconenkit waterdicht afsmeren (ik vraag nog of het vocht nu wel wegkan, het is nu allemaal dichtgesmeerd. Ja mevrouw, dat droogt vanzelf. Meewarig kijk ik nu naar de muur waar de vochtblazen zich inmiddels aan het ontwikkelen zijn). En nu bel je dat het in de slaapkamer en de keuken lekt. Hoe komt dat? Ik antwoord niet meteen. Dan zeg ik bedeesd na zoveel snel Australisch jargon in de telefoon "Ik dacht dat jullie dat uit zouden zoeken". Het stromen van water is op de achtergrond te horen maar de loodgieter zegt dat hij morgen ergens overdag langs zal komen. Maar wat moeten we doen, er wordt nog een grote onweersbui verwacht...... De loodgieter "Dweilen". En daar kan ik het mee doen. De huisbaas is inmiddels ook op de hoogte en kookt van woede over de afhandeling. Hij is een Schot met een zwaarSchots accent, en terwijl hij ziedend in de telefoon uitlegt hoe boos hij wel niet is en wat hij eraan gaat doen , moet ik hem drie keer vragen, Sorrie, wat zeg je?"...... Isis staat dan inmiddels de laden van de keuken te drogen met alle theedoeken die ze heeft kunnen vinden, Simon heeft keurig een stapel net gestreken kleren onder alle waterstromen gelegd en Tom wijst alle lekkages aan en controleert de andere kamers.
Het ingenieuze systeem dat Isis heeft bedacht om de waterstromen gecontroleerd op te vangen in de keuken
Het regent nog een keer. Onze slaapkamer hebben we inmiddels ge-evacueerd en is verworden tot een naar vocht en rotting ruikend kletsnat hol (er ligt vloerbedekking). Het goede nieuws is dat de keuken schoner is dan ooit ;-)
Morgenochtend om 8.00u komt er iemand kijken. De huisbaas heeft al aangeboden dat we het huurcontract eerder mogen verbreken. Misschien moeten we dat maar doen......
De bui was ook op het nieuws, het dak van een huis in de stad is ingestort, een groot ziekenhuis lekt, de stroom is op veel plekken uitgevallen, straten zijn overstroomd, in het gebouw waar Bud werkt ging bij de eerste bliksemschicht de telefoon eruit.
Dit is Melbourne. We moeten aan dit soort situaties nog steeds wennen. En ja, we need the rain, BUT NOT IN OUR HOUSE!!
