s' Avonds tussen 19.30u en 22.00u komen op Tullamarine Airport de meeste vliegtuigen aan van de andere kant van de wereld. Het is een groot plezier om naar alle mensen te kijken die staan te wachten op iemand. Of naar de mensen te kijken die aankomen, de spanning op hun gezicht, de blijdschap als ze bekenden en dierbaren zien. Maar het allergrootste plezier is als je zelf ingespannen staat te turen naar de schuifdeuren. Ik probeer mij te herinneren hoe lang het duurde van het openen van de schuifdeuren, tot het moment van herkenning. Maar ik heb geen idee. Op het moment dat het gebeurt verdwijnt heel kort de rest van de wereld en blijven er maar twee mensen over. Karin en ik. Ze is er! Wat ben ik blij!
Karin is stralend, uitgerust en bepakt en bezakt, een maxi-cosi ligt te pronken bovenop de koffer en tassen. Het is steeds weer een ongelooflijk moment dat de soms zo onoverbrugbare afstand tussen hier en de andere kant van de wereld toch zo overbrugbaar is.
Voor dag en dauw is iedereen uit de veren. De kinderen zijn door dolle heen. Natuurlijk willen ze allemaal tegelijk aandacht. Bij de zwemles vanochtend werd er maar 10% van de tijd naar de instructeurs gekeken, de rest van de tijd zijn de ogen van Isis, Simon en Tom in een staar gericht op Karin. Ziet ze wel wat ik doe? Vind ze het knap? Is ze trots?
Daarna thuis met natte haren kadootjes uitpakken. Stralende gezichten. Iedereen hijst zich meteen in de nieuwe kleren die zijn meegekomen in de koffer. En dan wordt er gevoetbald, koffie gedronken, gekletst en een ommetje gemaakt in het "dorp" om een schrobborstel te kopen voor de vijver van de vis.
Kado uitpakken :-)
Voetballen in de tuin.
Ze is er echt!
Het schoonmaken van de vijver leidt vandaag tot het hoogtepunt van de dag. Er blijken in het zwartgroene water nog 3 vissen te wonen. Uiteraard moeten die ook gered worden. Dus verhuizen we vis 1 naar een grote wasmand, komen vis 2,3 en 4 erbij en leggen we de "beademing" erin. De vissen die behoorlijk langzaam waren zijn inmiddels helemaal opgeknapt en zijn de wasmand nu al zat. Daar wordt aan gewerkt, terwijl ik op bed zit en dit schrijf, Bud met Simon naar een footy wedstrijd is en Tom, Isis en Karin de vijver aan het schrobben zijn.
Wat heerlijk dat je er bent Karin!
De vorderingen van het vissenverblijf.
Leuke kaart voor baby!
