Met de kennis van die tijd is het helaas anders gesteld. Dat blijkt dit weekend als ik aan de slag ga om de "science" experimenten voor te bereiden die ik op maandagochtend met twee klassen (waarvan 1 Isis' klas) op school moet gaan uitvoeren. Het is sciencemaand op school en alle (voormalig) scientists worden gevraagd iets te komen vertellen over hun werk. Dit om het wereldbeeld van de kinderen te verbreden en om het imago van onderzoekers bij te stellen. Van "nerd" naar "het zijn maar gewoon mensen". Ik had Bud opgegeven maar met twee vaderdagontbijten op het programma komende week kan hij niet ook nog een ochtend aan science besteden op school.
Vanochtend was het dus zo ver. Met zorg heb ik afgelopen week wat proefjes gezocht die meer inzicht kunnen geven in klinisch geneesmiddelen onderzoek, op het nivo van 6- en 7 jarigen. Vol goede moed haal ik met Isis samen de spullen die we nodig hebben zodat we de exeperimenten alvast een keer kunnen oefenen. En dan blijkt dat er van de 4 bedachte experimenten 3 niet werken. We staan te schudden met olie en water en afwasmiddel. We gebruiken natriumbicarbonaat (NaHCO3) om bubbels te maken voor een geweldig effect dat je zou moeten krijgen in een glas met kleurstof, water en olie en we proberen kleurstof chromatografie op m&m's uit in 30% alcoholoplossing. Het wordt allemaal niets. Alle experimenten mislukken. Het pipetteren zit mij niet meer in de vingers blijkbaar. Met Bud heb ik meteen al ruzie omdat ik niet nauwkeurig de voorgeschreven hoeveelheden volg, in zijn ogen essentieel voor het slagen van een proef ;-). En natuurlijk heeft hij gelijk!
Dus de hele ochtend ben ik bezig om nieuwe experimenten te zoeken die een leuk resultaat leveren en die ook nog iets kunnen vertellen over medicijnen. Na een dag zwoegen liggen er nu 5 werkprotocollen klaar die 50 kinderen moeten gaan vermaken. Bud heeft mij al bezorgd gevraagd of ik ook wel toestemmingsformulieren voor de ouders van de toekomstige wetenschappers heb gekregen voor het mogen uitvoeren van de proeven......
Vanavond werken we verder aan de voorbereidingen van onze kleine baby. Ik werk aan de geboortekaartjes, Karin bekleedt het wiegje achter de naaimachine, tewijl Bud het naderende verjaardagsfeestje van Simon probeert te organiseren. Of in andere woorden, kijkt of hij een kinder voetbalgoal online kan bestellen.
De dag is weer voorbij gevlogen. Ik hoop dat onze baby nog even op zich laat wachten, ik heb nog niet het gevoel dat ik alles op orde heb. Maar met een paar keer heftige voorweeen deze week denk ik dat het niet zo heel lang meer gaat duren. Ik vraag mij ook af of ik eigenlijk alles op orde moet hebben. Ik denk het niet. Er is een wiegje, schone kleertjes in de kast, luiers in de la. De enige reden dat hij nog even moet wachten is eigenlijk dat het huis nu te koud is. In een paar weken begint de lente en de warmte. Tot dan even blijven zitten dus!
