woensdag 1 december 2010

kerstmarkt valt in het water


Het is gelukt! We hebben een paspport voor Bink aangevraagd. Onze missie van gisteren naar hartje centrum van Melbourne om bij het Nederlandse consulaat langs te gaan is geslaagd. Als het goed is krijgt hij over een aantal weken een paspoort toegestuurd en dan kunnen we voor hem ook een visum aanvragen. Ik ben opgelucht, ik vind het een naar idee dat Bink geen reisdocumenten heeft en dat we hier dus niet weg kunnen als dat zou moeten. Simon was ook mee omdat hij zijn paspoort moet verlengen. Niet het bezoek aan het oerhollandse consulaat in een piepklein kantoortje maakt de meeste indruk, maar het gebouw waar Bud in werkt op de terugweg naar huis. Een nieuwe bedrijfsnaam die op het gebouw staat is ISIS, een ingenieursbedrijf, is al van heinde en verre zichtbaar. Wat een grappig toeval.

Groot staat de naam van Isis op ghet gebouw waar het bedrijf waar Bud werkt zich ook in bevindt.

Gisteravond laat bak ik nog als een haas een bananenbrood als bijdrage voor de "cakestall" op de eerste kerstmarkt die de school van Isis organiseert. Uiteraard met als doel fondsen te werven voor de school. Aangezien wij verder niets hebben bijgedragen vond ik dat iets bakken het minste was..... Altijd gaat dit bananenbrood goed, maar natuurlijk als je haast hebt gaat het helemaal mis. Al na een half uur begint het vreselijk verbrand te ruiken in huis. Blijkt het brood met blik en al omgekiept te zijn en ligt de hele oven vol zwart bananenbrood. Er zit gelukkig ook nog iets in het bakblik, maar dat heeft zo'n vreemde vorm, daar durf ik natuurlijk niet mee aan te komen.....

Dus voor ik Isis bij haar klas afzet vanochtend ga ik schuldbewust bij het organiserend committee vragen of ik ook vanmiddag een brood mag inleveren. De kamer waar ik inloop staat tot aan de allerverste hoek helemaal gevuld met zelfgebakken cakejes, koekjes, taarten en alles wat maar mogelijk is aan zoete lekkernijen. Mijn mond hangt open van verbazing, het lijkt wel het huisje van de heks uit Hans en Grietje. Ik vraag hoopvol of het eigenlijk nog wel nodig is om iets te bakken, maar dat wordt met een volmondig "yes of course, this will sell out in 30 minutes" bevestigd.
Dus ga ik naar Coles om opnieuw ingredienten in te slaan. Maar niet voordat we naar de Assembly zijn geweest. Isis heeft weer een "key" verdiend,voor "persistance" dit keer. Ze is zenuwachtig en ook heel trots en ze zwaait verlegen naar ons vanuit de andere kant van de zaal waar ze staat opgesteld. Ik ben blij voor haar, ze heeft er vreselijk haar best voor gedaan.


Een zee van zelfgemaakte lekkernijen.....

Ons nog dampende bananenbrood, met label, zodat iedereen kan zien wat erin zit. Dat is hier verplicht bij alle zelfgemaakte dingen die uitegedeeld of zoals hier, verkocht worden.

De kerstmarkt is een groots gebeuren en de organisatoren zijn er al weken mee bezig. De hele markt vindt op school plaats. Het ziet er professioneel uit met alle commerciele maar ook eigengemaakte kramen. Gelukkig is een deel van de kramen overdekt in de grote sportzaal opgesteld want precies om 15.30u, als de school uitgaat en de markt gaat beginnen begint het verschrikkelijk hard te regenen. En dat houdt niet op. Tegen 17u houden we het voor gezien, we zijn doorweekt, Bink ligt te brullen in de kar, de "snag" van Tom is kletsnat, Simon heeft zijn 5 dollar uitgegeven aan een klein ijsje en Tom en Isis kunnen niets vinden wat ze voor hun 5 dollar kunnen kopen. En ze hebben geen zin meer. Echt jammer, want ze hadden zich er zo op verheugd om zelf geld uit te gaan geven. Voor we vertrekken gaat Simon even controleren of ons bananenbrood verkocht is en hij straalt als dat het geval blijkt te zijn. Nu willen we niets liever dan naar huis. We vinden het wel heel erg jammer voor alle mensen die zo hard gewerkt hebben. Maar wij hebben ons deel gedaan, een plantje gekocht en voor de kindjes een "snag" en een brood afgegeven. Dit onder het motto "alle beetjes helpen"

Isis heeft voor de markt een bord geschilderd die bij de plantenkraam hangt.

Het regent en regent.... Isis, Simon en Tom blijven dicht bij elkaar terwijl ik onder een afdakje een fles aan Bink geef.