Vijf dagen ertussen uit betekent dat we al het nieuws in de wereld hebben gemist. Want zodra je je enigszins van de bewoonde wereld verwijderd is het uit met de communicatiemiddelen. Dus dan is het schrikken als je ziet wat er in de wereld is gebeurd terwijl wij 5 dagen van Australia op zijn best aan het genieten zijn.
We gaan twee nachten naar een oud boerderijtje aan de rand van het Snowy River National Park. Dit ligt aan de voet van de Australische Alpen. Het is eenzaam, landelijk, ruig en prachtig. We genieten van de sterren, de stilte, de natuur, de geuren, de geluiden. We beleven in 5 dagen avonturen waar we weer een jaar op kunnen teren. De bloedstollende rit over smalle steile gravelwegen om in de vallei van de Snowy River te komen. Zwemspullen achterin. De rivier is overstroomd en bruin. Het is er verlaten. Heet. We kunnen nergens aan de oever komen. Tom prikt met een stokje in een holletje op de grond en wordt aangevallen door duizenden enorme bosmieren die zich met hun kaken vastbijten in zijn sokken, broek en benen. De vele kilometers zweten omdat de benzine bijna op is en er natuurlijk nergens een tankstation te vinden is. De limestone caves waar we ons bukkend en ons goed vasthoudend 60 meter onder de grond bewegen om de prachtige rotsformaties te zien. De reuzemuggen die ons op een avondwandeling lekprikken. De boer die recht achter ons huis een net aangeschafte jonge stier bij een kudde koeien loslaat. Het rookgordijn dat ontstaat als we de bbq aanmaken. Maar wat er ook gebeurt, bij alles roepen we oh en ah en wat is het toch mooi. Het huis is historisch en bijna in originele staat. Het enige dat eigenlijk veranderd is is de wc die van buiten naar binnen is verplaatst en het 30 jaar oude fornuis dat waarschijnlijk het houtfornuis heeft vervangen in de 70tiger jaren. Tom is verguld met zijn bed dat hij stralend "een luxe bed" noemt. Dat komt omdat er een bloemetjes dekbed op ligt, met daaronder nog een extra laken. Hij vindt het prachtig.
Het tweede huis staat in Cape Liptrap, vlakbij de oceaan, ook in het midden van het niets. Ook daar verblijven we twee nachten. Wat we niet van tevoren wisten is dat het huis in een enorme tuin ligt, met alles erop en eraan, zelfs een tennisbaan. Het huis is het voormalig huis van een groot gezin en alle inhoud is er, van vlijmscherpe messen om te koken, tot hoofdstellen voor de paarden die hier ooit waren. We genieten van de tuin, picnicken in de schaduw onder de wuivende bomen in de hete noorderwind, dragen voortdurend glazen water aan voor de kinderen die trampoline springen, cricket spelen, tennissen, rennen en nog veel meer. Alleen verstoppertje mogen ze niet doen nadat we een grote slang hebben gezien aan de rand van het gemaaide grasveld. We horen lyerbrids, koala's en zien een wombat die loopt te grazen in de tuin. Als er ook een walibi vrolijk door de tuin hupt tegen het vallen van de avond kan de vakantie niet meer stuk. We gaan een halve dag naar het oceaanstrand waar we allemaal onze pas aangeschafte Woodie uitproberen. Maar wat is dat moeilijk! Degene met de langste adem is Simon, hij gaat door en door en door. Hij kan er inmiddels een meter mee door het water glijden.
Ook hier weer avonturen. Ik word aangehouden door de verkeerspolitie omdat ik vergeten ben mijn registratieplaatje 2010 te vervangen voor die van 2011. Gelukkig kon de agent zien dat ik wel had betaald.....ik heb het op het hebben van 4 kinderen gegooid dat ik het nog niet had gewisseld en dat kon meneer agent best begrijpen ;-). Nadat ik de blaastest goed had doorstaan mocht ik verder. De kinderen voor het eerst deze dagen stil en verstijfd achterin de auto :-). Zaterdag blijkt dat er een gigantische spijker in de voorband zit. Een beetje afwasmiddel erop laat zien dat de band zo lek is als een mandje. Omdat de enige garage in de omgeving dicht is en ook niet meer open gaat voor maandag moeten we de band zelf wisselen. Van al het wisselwerk is het het moeilijkste om de reserveband van de achterdeur los te maken. Maar als ook dat gelukt is is de klus snel geklaard.
Binnen zit een enorme huntsman op een lamp zit, en midden in de nacht horen we een luid kabaal. Possums op het golfplaten dak. Laatste avontuur is dat bij 40graden vanmiddag de airconditioning van de huurauto het begeeft en Bud, Simon en Cees in een sauna de 2,5uur naar huis moeten rijden. Alleen een grote koude Sprite kan ze nog redden dus maken we onze jaarlijkste stop bij de McDonalds op de terugweg.
Het is niet gek dat Bud, Cees en Mientje vandaag uitgetelt voor de televisie eten, met het bord op schoot. Ze hebben een excuus, de finale van het tennis is op de televisie. Maar het einde van de wedstrijd halen ze niet, het huis is hier in diepe rust.
En hiermee is de schoolvakantie bijna afgelopen. Woensdag halen we schoolspullen op voor Isis en Simon, donderdag gaat Tom voor het eerst beginnen op 4 year old Kinder en vrijdag gaan Isis en Simon een halve dag naar school.
Ze hebben in ieder geval genoeg te vertellen. In ieder geval dat ze Australie op zijn best hebben gezien.
Cees oefent met Simon op de Woodie, Venus Bay
Bink heeft het naar zijn zin in de schaduw in de tuin, Cape Liptrap
Bud blijkt te kunnen tennissen!
Vliegeren in de tuin
Buchan, oud boerderijtje in het midden van het niets
Snowy River in het Snowy River national park
