Als je ergens al twee en een half jaar woont kan je niet voorkomen dat er herhaling begint te komen van de dingen die er gebeuren en die ons bezighouden. Soms vraag ik mij zelfs wel eens af of ik iets wel of niet verteld heb. Wat ik zeker weet is dat ik al vaak heb verteld over de Botanische Tuinen in de stad. Vandaag had ik een dilemma. Ga ik naar de tuinen met Lindy en haar kindjes? Of ga ik racen om de chaos in ons huis een beetje op orde te krijgen omdat Cees en Mientje morgen aankomen? Dat laatste kan ik wel doen maar met de kinderen in huis weet ik dat het binnen de kortste keren opnieuw chaos zal zijn ;-). Dus ik kies toch maar voor de leukere optie, prop nog even snel een was in de wasmachine voor we de deur uitgaan, en laat mijn koffie die toch alweer koud is op de tafel staan. We gaan naar de tuinen. Onder een voorwaarde, dat we niet alleen naar de kindertuin gaan, maar ook een stuk van de grote tuinen gaan bekijken, onder andere de kruidentuin. Dat begrijpen ze best en dat plan wordt unaniem goedgekeurd.
In de tuinen bloeien op dit moment de Amerikaans Magnolia's. Het is adembenemend. Niet alleen de bloemen zijn prachtig, maar vooal de geur is heerlijk. Om er maximaal van te kunnen genieten gaan we een poos onder zo'n boom zitten, op een grasveld. We snuiven voldoende lekkere luchten op om onze neuzen minimaal een jaar tevreden te kunnen stellen.
We blijven zo lang in de tuinen dat we thuisgekomen geen tijd meer hebben om te koken. De kinderen eten clubsandwich in onze eigen tuin op een picnickleed, op eigen verzoek. Bink schreeuwt zo hard om iets lekkers dat ik hem ook wat moet geven ;-). Hij is zeer vergenoegd (zie foto).
Bink denkt dat hij een wortel eet ;-)
Simon krijgt niet genoeg van de magnolia.
Er is weer een dag voorbij gevlogen. Als ik tussendoor even mijn e-mail check zie ik een aantal mailtjes van moeders van school die vooral praten over hoe ze uitkijken naar de dag dat school weer begint. Wij dat gevoel tot nu toe nog niet gehad, er zijn zoveel leuke dingen te doen dat we bijna tijd tekort komen. Ik kan nauwelijks geloven dat dat we al ver over de helft van de vakantie zijn.
Morgenochtend gaan we nog wandelen en fietsen en dan moeten we er allemaal aan geloven. Huis opruimen! Met z'n allen. En als dat niet gaat kan ik altijd nog het laatste redmiddel inzetten, de televisie aan. Dat vinden ze de grootste vakantietraktatie die er bestaat. Of had ik dat al verteld.....
