Een van onze principes is dat we ons niet door het weer laten beinvloeden. En dat houden we goed vol.
Ookal moet ik toegeven dat naar huis fietsen gisteren met 42 graden niet heel lekker voelde en dat de kinderen bij thuiskomst niet eens de moeite namen zich om te kleden bij thuiskomst en met kleren en al het zwembad in sprongen. En toen het gisteravond 21u in huis nog steeds 36 graden was, met alle deuren open, heb ook ik de ventilatie aangezet.
Vandaag beginnen we gewoon wat vroeger dan normaal. Zodat we kunnen doen wat we het liefste doen. Buiten zijn. Isis en Bink wachten op een vriendinnetje van Isis die een dag komt spelen. Ik probeer wanhopig de pomp van het zwembad weer aan de praat te krijgen. Simon en Tom sproeien zorgzaam achter ons kersverse gras en zorgen voor water voor de vogels en kleine diertjes die in onze tuin leven. Het wordt 45 graden vandaag.
De pomp krijg ik niet aan de praat. Het zwembad wordt met het uur groener. In de ochtend kan er nog gezwommen worden maar als ik in de middag een watermonster laat testen in de zwembadwinkel raden ze aan om toch niet meer te zwemmen. Pech. Aan de andere kant, het is toch veel te heet om buiten te zijn. Zelfs in een zwembad.
De kinderen blijven thuis als ik om 2 uur het huurcontract moet gaan tekenen bij de makelaar. Allevijf. Ze zien het niet zitten het huis uit te gaan. En ik geef ze geen ongelijk, ookal verlaat ik het huis onrustig. Als er maar niets gebeurt. Door de perikelen met het zwembad heb ik geen tijd gehad om mij te fatsoeneren. Op mijn slippers, met modderspetters van de pomp, water en stof, warm en zonder make-up ga ik tekenen. Gelukkig zegt de keurige mevrouw er niets van. Ze verontschuldigt zich over de fouten die ze maakte in de eerdere versies van het contract en kijkt mij begrijpend aan. "Ach, de hitte" zegt meewarig, dan ben je niet jezelf…….. Het kan mij niet veel schelen wat ze denkt. Ik denk alleen aan huis en dat ik daar weer wil zijn. Binnen 5 minuten sta ik weer buiten. Met een getekend contract en het bericht dat ik op 31 januari de sleutel kan ophalen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Thuis is gelukkig alles goed gegaan. De kinderen zitten amechtig op de bank een film te kijken. Ik laad ze snel allemaal in de auto. Zwemles. Isis, Simon en Tom hebben een extra duikles. Daarna de gewone wekelijkse zwemles. Bink zwemt voor het eerst alleen, zonder mij of Bud. Isis zwemt voor het eerst niet meer op vrijdag, die is naar squad training gegaan. Omdat het zo heet is krijgt ook Anna een zwempak te leen en mag iedereen in het water. Les of geen les. Het is rustig vandaag. Veel mensen komen niet opdagen.
Net als de lessen zijn afgelopen waait er een onverwachte koele bries door het zwembad. Een lintje van frisse lucht. Mensen juichen. De "cool change" is ge-arriveerd. Binnen 10 minuten zakt de temperatuur van 44 naar 36 graden. Het voelt als fris. We doen de airco in de auto niet meer aan. De ramen draaien we open. Dat hebben we al vijf dagen niet meer kunnen doen.
Isis en Anne koken. Ze maken pizza. Samen. Ik hoef niets te doen. Heel gezellig en gemoedelijk. We eten zoals iedere dag buiten. Met het verschil dat we geen zorgen hoeven te hebben over mogelijke zoute zweetdruppels op ons bord.
Bink valt in bed en slaapt meteen. De jongens mogen wat langer opblijven om cricket te kijken. Isis en Anne zitten op de voorporch in de wind tot het donker wordt. Ze zitten onder een donzen dekbed. Het is inmiddels nog maar 27 graden. Het voelt als koud……
Een heerlijke dag.
Bink speelt al voor dag en dauw gitaar aan straat. Als iemand hem een centje wil geven rent hij verschrikt weg…..
Isis aan het werk.
