Vorige week werden we afgewezen voor een huis dat we heel graag wilden huren. Verder is er niet veel op de markt. En wat er is is of te ver, of te duur, of te oud, of te klein. Wat nu?
Met mijn overtuiging dat als je iets heel graag wil, je alles moet proberen om het waar te maken, heb ik gisteren gebeld met de makelaar die ons vorige week het bericht gaf dat we niet in aanmerking kwamen voor een huis waarop we hadden "gesolliciteerd".
Ik belde niet om te klagen dat we het huis niet hadden gekregen, maar om te vragen wat we anders hadden moeten doen. Natuurlijk had ik een onderhandelingsplan achter de hand, maar ik moest eerst een ingang hebben om de onderhandeling weer op gang te brengen.
Resultaat?
We hebben een huis! Met onderhandelingstechnieken waarvan ik niet wist dat ik ze had is het gelukt om de huisbaas te overtuigen dat wij het ideale gezin zijn voor dit klein maar fijne huis.
We zijn blij, opgelucht en ook een beetje verbaasd dat het is gelukt. Fijn! Nu kan ik ook eindelijk een verhuizer bellen en hoef ik geen quotes voor opslag van spullen aan te vragen en een appartement te zoeken. Heerlijk.
Nu gauw weer aan het werk, want het heeft mij een halve dag gekost.
Opluchting 2. Het gezaaide gras in onze zandbak tuin groeit gestaag en staat sterk, ondanks de 43 graden op dit moment.
