Mijn telefoon rinkelt om 11.52u, en dan nog een keer. Ik druk hem weg want ik ben aan een andere telefoon in gesprek. Tien minuten later belt Bud. Hij moet Simon op gaan halen. Hij is met zijn mond op de ping pong tafel gevallen en heeft stukken van zijn voortanden afgebroken en er zit een tand los. Het is alsof er een halve maan in zijn gebit is ontstaan. Nee!
Als ik aan het eind van de middag bij de tandarts kom is Simon net klaar. Witjes, met wallen onder zijn ogen, een dikke lip van de verdoving, en twee keurige voortanden zit hij te wachten samen met Bud tot ik er ben. Het komt allemaal goed heeft de tandarts gezegd. Alles is te repareren. Simon is gerustgesteld. Hij is erg gesteld op zijn gebit.
Ik vraag wat Simon het liefste wil. Een Smoothie, verzucht hij. We halen samen mango's en aardbeien bij de groentenwinkel. Hij houdt mijn hand vast als we naar huis lopen. We maken een enorme smoothie en gaan dan de anderen ophalen. Simon kijkt trots. Het is doorstaan. De wereld draait door.
Over vier weken moeten we terug om te kijken of de losse tand weer vast is gaan zitten. En in die tijd eet hij zacht voedsel. Gelukkig hadden we voor vanavond tomatensoep en voor toe verse abrikozencompote in de yoghurt. Hij straalt. Het is ook een beetje speciaal.
