We rijden verder door glooiend landschap met schapen en koeien en hier en daar een stil dorp. De dorpen worden aan elkaar verbonden door een spoor en een weg. Het is stil.
In Forster lunchen we bij de enige bakker die de plaats rijk is, en spelen we een potje voetbal in het park.
We komen langs de radiotelescoop in Parkes. Een schotel met een diameter van 64 meter. We kunnen kiezen. Of de dierentuin in Dubbo, of een bezoek aan de telescoop en het bezoekerscentrum. We kiezen het laatste. Wow. We voelen ons nietig na de lessen over het heelal en welke plek die wij daarin innemen. We luisteren naar geluiden van sterren, lichtjaren van ons verwijderd. We leren over de Canis Majoris, hoe telescopen werken, en de mogelijkheden dat er leven is geweest op Mars. We verlaten de plek diep onder de indruk.
Dubbo is een leuke plaats. We hebben twee kamers in een Bed en Breakfast. De kamers zijn in een oud huis net buiten de stad. Het blijkt dat we het huis delen met andere gasten. Voor we het weten zitten Isis en ik aan de grote keukentafel te keuvelen met mensen uit Sydney, Bendigo en Argentinie. De jongens spelen een potje poolen in de biljardkamer, waar Bud wanhopig probeert te voorkomen dat Bink de keu dwars door het het groene laken steekt (met succes). We slapen allemaal in hemelbedden. Een leuke verrassing.
Simon zou het liefst met iedereen reizen en schrijft alle namen van de hele familie op het raam...
Kleur in Forster.
De radiotelescoop in Parkes.
Onderweg naar Dubbo, het klaart op!
