Aan het oranje in huis te zien, het het geschreeuw te horen in alle vroegte zaterdagochtend zijn we echt voor Nederland. Er is geen geel en groen in huis voor als Australië moet voetballen, maar het geschreeuw is even hard en de teleurstelling groot als ze verliezen. Hie moet dat donderdagnacht, als Nederland tegen Australië moet? "We zijn voor Nederland", roepen de jongens in koor.
Wereldtoernooien in een stad als Melbourne zijn een geweldige belevenis. Wij wonen in een stad waar mensen uit alle hoeken van de wereld komen. Bij mij op kantoor werk ik in een gang met Australiërs, Brazilianen, Grieken en Italianen, Engelsen. Wij kregen sms-jes gisteren van Australiërs en Zwitsers die ons vroegen of ze vergelijkbare Nederlandse "brilliance" tijdens de wedstrijd van de jongens later die dag kunnen verwachten. Op school is het een gekwetter van vanjewelste bij kinderen en ouders van verschillende nationaliteiten die elkaar gelukwensen voor de diverse wedstrijden. Er worden veto's uitgesproken door bezorgde moeders dat vaders en kinderen niet om 1.30u 's nacht mogen kijken naar live voetbal wedstrijden van hun land. Wat een probleem is voor de Zwitsers en de Fransen.... en voor ons later deze week (ik heb overigens geen veto uitgesproken ;-)).
Een druk weekend dus, dat begrijpen jullie. Want er wordt verwacht at we overal over mee kunnen praten. Dus moeten alle wedstrijden, of toch in ieder geval de herhalingen bekeken worden.
Bink en ik trekken er even tussenuit voor een andere sport "waterplassen springen". Ook leuk!
