Om 9 uur vanochtend weten we nog steeds niet wat we met de verkeerde tas moeten doen en waar de andere tas is. Na het vaderdag ontbijt stappen we weer in de auto. De enige oplossing is om terug te rijden naar het vliegveld en het kantoor te bezoeken waar de telefoon maar niet opgenomen wordt.Het kantoor is zo gevonden. We moeten de deuren openduwen, zoveel koffers en tassen staan er her en der verspreid. Het is er stoffig en er hangt een sfeer van overwerkte mensen en teveel tassen en koffers. Op z'n Australisch gaat het er hier aan toe. Karin's tas staat keurig tussen alle andere tassen. De tas die wij bij ons hebben dragen we over. De dame achter de balie zegt geruststellend dat dit allemaal heel normaal is, dat het voortdurend gebeurd en dat ze haar voicemail nog niet eens had afgeluisterd omdat er zoveel tassen in - en uit gingen. Ze zet niets in een IT systeem. Het systeem is dat als er een tas staat, die terug/ doorgestuurd moet worden naar de eigenaar. Ik vraag mij af hoe de eigenaar van de tas die wij bij ons hadden uitvindt dat zijn tas terecht is. En vooral, wanneer hij dat uitvindt.
Nadat het tassenprobleem is opglost halen we opgelucht adem. Nu kan het feest echt beginnen. We gaan vliegtuigen kijken met Bink, die dat het mooiste vindt wat er is.
Dan naar huis. Er worden kadootjes uitgepakt, nieuwe ballen uitgeprobeerd, sportpakken gepast. We gaan nog even naar de skate-bowl en voor vaderdag bakken we hamburgers op de BBQ. Iedereen straalt van energie en plezier.
Natuurlijk kan het weekend niet eindigen zonder een dans door de kamer en de jongens lachen zich slap bij het voorlezen van het laatste stuk uit een spannend boek dat Karin voorleest. Ze herkennen de stemmen van de hoofdpersonen niet......en dat leidt tot grote hilariteit.
Jammer dat we morgen weer aan het werk moeten. De sfeer zit er helemaal in.
