Gelukkig komen er onverwacht vrienden langs om even een kop koffie te drinken. Ze hebben ballonnen bij zich, het past bij het feestelijke gevoel.
De kinderen houden het aan het eind van de middag niet meer uit. Ik schuif ze in de auto en besluit dat we op het vliegveld even wat te eten halen. Dat we op tijd zijn komt goed uit. De route die ik normaal gesproken neem is afgesloten en voor we het weten rijden we de WestGate Bridge over richting Geelong, in plaats van naar het vliegveld.
We hebben nog precies een kwartier om te eten als we op het vliegveld aankomen. We houden ons oog strak op de klok. Natuurlijk zitten we geen tel meer rustig als het vliegtuig is geland.
Dan begint het wachten bij de grote schuifdeuren. Doodstil staan we te kijken hoe eerst alle passagiers van een eerdere vlucht door de deuren komen. Een aantal passagiers vragen aan de kinderen of de bloemen voor hun zijn? Verlegen zeggen ze nee. En dan, als allereerste van de MH vlucht komt Karin door de deuren.
YES!
Behalve een verkeerd meegenomen tas zijn we goed begonnen. Zo fijn!
Morgen maken we het ritje nog een keer, dan bij daglicht. Verkeerde tas terugbrengen, goede tas ophalen (hopen we...). We hebben nog wel wat verbeter punten die we met het vliegveld willen bespreken voor het melden van dit soort ongemakken. De halve wereld (letterlijk) moet ik afbellen om dan nog niet te weten waar ik het kan melden, wanneer ik de verkeerde tas kan terugbrengen, en of de andere tas nog ergens staat.
Als het tassen probleem is opgelost gaan alle remmen los.
We hebben er zin in!
