de Grote Dag

En een feest is het. We beginnen deze speciale dag met koffie voor het bruidspaar, helaas niet op bed want uiteraard zijn ze eerder op dan wij. Het zal de spanning zijn......
De eerste tranen worden al voor het ontbijt geplengd. De eerste kado`s worden tijdens het ontbijt overhandigd. De eerste woorden gesproken.
We staan om 8.30u in de startblokken om te vertrekken naar de Scenic Rail Route van Freshwater naar Kuranda. We vliegen over de weg ernaartoe want uiteraard is deze dag strak gepland en het station is een uur rijden bij het vakantiehuis vandaan. We moeten wel de trein halen. Even lijkt het mis te gaan. De afslag Freshwater staat duidelijk aangegeven, maar daarna houden de borden op. Freshwater staat ook niet op de kaart. Inne, ik en Wendy gaan in onze feestelijke kleding en in ons beste Australisch de weg vragen bij een huis op palen. Overal staan de deuren open bij de huizen hier en is nergens een hek om de tuin of een bel bij de voordeur. Dus we lopen naar de veranda en roepen dan een paar keer "Good Day, GOod DAy, GOOD DAY!" Het volume neemt toe naarmate de tijdsdruk groter wordt. Ja, er komt iemand. Je ziet hem denken, je moet vrouwen ook niet de kaart laten lezen.....maar hij legt geduldig de route uit. Volg de rails en je komt bij het station..... Tja, dat hadden we misschien ook zelf kunnen bedenken. Het is inderdaad niet moeilijk en we zijn er zo. Keurig 5 minuten voor de antieke trein aankomt op het perron. Als een haas plakken we onze entreestickers op onze kleren, vanaf dat moment zijn wij treinpassagiers op de Cairns-Kuranda lijn. Heel toepasselijk heet de treinmaatschappij K&R. Waar wij natuurlijk meteen Karin en Rene in lezen. We reizen in een eigen wagon. Dat is dankzij Sib, die in de wagen ligt en die past niet in de wagon die ze voor ons in gedachten hebben. Tenminste, dat is wat ze ons vertellen. Met een knipoog vertelt de conducteur iets later dat het natuurlijk was voor de mensen in de andere wagon die een rustige treinreis wilden ;-). Hoe dan ook, wij zijn er erg blij mee en we zijn nog niet vertrokken of de champagne gaat open. Het is een spectaculaire tocht van 1,5 uur in deze ouderwetse trein. Onder het genot van hapjes en drankje kijken we onze ogen uit naar het regenwoud, de oceaan in de verte, de watervallen onderweg. De ramen staan wijd open en een warme tropische wind waait door de coupe. Het feest is in volle gang.
In Kuranda drinken we een koffie in het park en willen dan terug naar de auto`s in Freshwater. Speciaal voor ons rijdt de bus naar Cairns een stuk om via Freshwater. Freshwater heeft namelijk geen direkte busverbinding met Kuranda. Oeps, even een logistiek foutje in de planning. Maar altijd op de Australische mentaliteit vertrouwend, Sib naar voren duwend en zo onschuldig mogelijk kijkend heeft het juiste effect. Al binnen 5 minuten spreekt de chauffeur de verlossende woorden "no worries, I could make a little detour". Ook weer geregeld.
Weer thuis bouwen we een rustmoment in. De kinderen slapen, er wordt drank gehaald voor het feest `s avonds, er worden duiken afgesproken voor de komende dagen, er liggen een paar in het zwembad en Karin en Rene lopen samen romantisch over het strand. Om 17.30u is iedereen weer bij elkaar.
Dan neemt de spanning weer toe. We hebben voor het eerst in ons leven een chef, Gail is haar naam, aan huis besteld. Er komt iemand voor ons koken. Wij hoeven niets te doen behalve de tafel te dekken. We plukken de halve tuin kaal om een bos tropische bloemen op tafel te kunnen zetten.Wij zorgen voor de borrel, de chef zorgt voor de rest. Het is een groot succes. Wel heel vreemd om niets te hoeven doen. Het is reuze gezellig. Even onrust als de assistente van de kok een huilende Sib meeneemt en Inne de kans biedt om ook eens rustig te eten. Waar gaat ze met Sib naartoe, is dit een verkapte kidnap actie? Nee natuurlijk niet en binnen 2 minuten slaapt Sib op haar arm als een roosje. De andere kindjes vermaken zich op hun eigen manier. Isis heeft mascara en gelakte nagels en probeert heel groot te zijn. Tom eet in zijn eentje bijna de hele schaal met kindergroenten en dipsaus leeg, Nout rijgt komkommers aan een rietje, Simon is zo opgewonden dat hij bij het rondrennen een enorme bult op zijn hoofd valt. Never a dull moment.
Het eten is goed. Veel te veel, maar heerlijk. Alles wat over is staat in de koelkast zodat we morgen weer een makkelijke kookdag hebben. De taart als toetje is goddelijk. Een mix tussen wat ze hier noemen "chocolate mudcake" en "death by chocolate".
Tussendoor doen we spelletjes zoals dieren raden, woorden doorfluisteren. Dolle pret. Het hoog intellectuele gehalte dat je misschien verwacht op een avond als deze is ver te zoeken......maar de daverende lachsaldo`s maken dat meer dan goed.
En dan is de dag alweer voorbij. Ik merk dat het niet goed te beschrijven is hoe leuk en hoe speciaal het was. Het is echt jammer als de dag voorbij is. De kadootjes overhandigd, de mooie en lieve woorden gesproken.
40 jaar lang getrouwd zijn en dan nog steeds zo blij zijn met elkaar, dat is fantastisch. Een voorbeeld voor ons. We zijn enorm trots op onze fantastische ouders. En wat een kado om dat met elkaar zo te kunnen vieren. Karin en Rene, nogmaals, GEFELICITEERD.

(Het lukt helaas niet om foto`s te laden. Die komen later)