Tom trekt de rambler
De kinderen zijn al helemaal gewend aan het bezoek, en meer dan dat. Ze zijn niet weg te slaan bij Karin en Rene. Isis moet natuurlijk naar school en gaat met frisse tegenzin. Simon en Tom hebben geluk, zij mogen de hele ochtend gaan spelen in het vakantiehuis. Nadat we Isis naar school hebben gebracht doen we eerst snel wat boodschappen bij de Coles.
Als ik Tom in de supermarkt kwijt ben en hem ga zoeken staat hij zelfverzekerd bij de glazen vitrine waar de olijven, kazen en gedroogde tomaten liggen uitgestald. Hij tikt tegen het glas zodat de mevrouw hem hoort, ze ziet hem namelijk niet. "I wil one lepel olives, please" en hij wijst naar de zwarte olijven met rode pepertjes die vooraan liggen. Gelukkig kan ik net op tijd ongezien de bestelling iets aanpassen naar de gewone zwarte ontpitte olijven. De vrouw die ons helpt vindt het geweldig en stopt hem stiekem vast een paar olijven toe. Tom is trots als een pauw met zijn doosje lekkers en schreeuwt moord en brand dat hij er niet mee mag gaan zitten en alvast mag beginnen met eten.
Dan racen we op de fiets naar het vakantiehuis waar Karin al zit te wachten op het muurtje.
We drinken koffie en dan race ik terug naar huis om snel wat klusjes te doen, voor Simon weer naar school gebracht moet worden. Om 13.30u lopen we met de rambler naar het schooltje. Daar komen we er achter dat het fundraising seizoen is geopend. Te beginnen met de verkoop van 10 loten voor de "easter raffle", wat dat dan ook mag zijn. Iedere ouder wordt geacht 10 loten te verkopen, voor 1 april (vandaag?). Rene wil wel op mijn 10 loten al onze namen en adressen schrijven, en we betalen keurig 10 dollar. Pff, onze raffle bijdrage is gelukkig geleverd. Inne, Maurice, Nout, Sib, Wendy, Jorrit, jullie maken allemaal kans op een paaskado uit de paasmand! De loterij is vrijdag. De kadootjes zijn allemaal gedoneerd door ons, de ouders van de kindjes op school. Omdat vorige week op een instructiebrief stond "liever geen chocola voor de raffle" had ik twee koekvormpjes in de vorm van konijntjes leuk in laten pakken en gedoneerd. Iedereen die dat kado in de mand heeft gezien heeft waarschijnlijk gedacht dat dat weer van zo'n gekke Europeaan moet zijn. Op een paashaasboekje na is de mand namelijk tot over de rand gevuld met chocolade paashazen en chocolade eieren......
Het geld dat verdiend wordt met de loterij is voor het schooltje.
We zwaaien naar Simon, plukken Tom uit een bak met ecoline en waskrijt en banen ons een weg richting de uitgang. Langs alle vrijwillige hulpmoeders van deze middag, en langs het Belangrijke Kantoortje van het vrijwillige schoolbestuur. Daar wordt druk vergaderd over hoe je kwartaalbetalingen die via internet zijn gedaan kan terugvinden en vooral, hoe je kan traceren van wie die betaling afkomstig is......... Ik maak een slechte beurt door niet Bud in te schrijven voor het "Kom we gaan gezellig met z'n allen de school verven dit weekend, wanneer kom jij?" We haasten ons het hek uit maar kunnen niet voorkomen dat we op het laatste moment nog een papiertje in onze handen krijgen gedrukt "let op, houd vrij deze datum, we hebben een gezellige fundraising cocktail avond georganiseerd en we rekenen op je.....". Zucht. Ik begrijp dat dit allemaal nodig is om de school betaalbaar te houden. Dat de school er helemaal niet zou zijn als deze vrijwillige hardwerkende vaders en moeders niet zoveel tijd en energie in het besturen van de school zouden steken. En we vinden het heel fijn dat er zoveel mogelijkheden zijn voor onze kinderen. Maar we moeten nog wel wennen aan de verwachtingen waar we aan moeten voldoen om een "betrokken ouder" te zijn.
Dan op naar het volgende avontuur. De schoolpicnic bij Isis. Zij is vandaag voor het eerst ook op woensdag naar school en dat wordt gevierd met een picnic. Om 14.40 worden we verwacht op het schoolterrein. Om 14.35u is er nog niemand en vraag ik mij af of ik het wel goed heb gelezen. Gelukkig, alles komt goed als om 14.41u alle prep kinderen keurig in een rij achter hun juf of meester naar buiten komen gewandeld. Binnen 2 minuten liggen er in de schaduw van de bomen tientallen picnickleden van de ouders en grootouders die uit het niets zijn verschenen. Ook wij hebben ons kleed neergelegd en de picnic uitgestald. We krijgen alle kans om eens goed rond te kijken en we verbazen ons over hoe weinig interactie er plaatsvindt tussen de ouders. Misschien hangt het samen met het feit dat iedereen zich keurig aan de regels houdt die op school gelden, eten en drinken mag nooit gedeeld worden. Daardoor blijft je strikt verbonden aan je eigen picnic kleedje. Je zegt hier en daar hallo tegen een bekende voorbijganger, maakt een babbeltje met je direkte buren en dat is het. Het geeft niet, uiteindelijk zijn we allemaal hier voor onze kinderen en die staan in het middelpunt van de belangstelling. Isis vindt het allemaal spannend maar ook heel leuk. Ze hoopt dat we het leuk vinden, dat we trots op haar zijn. Ze komt af en toe aan een vriendin laten zien wie haar moeder, haar broertje en wie haar opa en oma zijn. Als om stipt 15.25 gefloten wordt dat iedereen zich weer in de rij moet opstellen schrikt ze, mag ze nu niet mee naar huis? Karin brengt haar naar de rij en met moeite laat Isis haar hand los. Gelukkig is de rij alleen bedoeld om gestructureerd de schooltassen op te halen en dan gaat de bel. Naar huis! Fijn. Er zijn chips beloofd en limonade....
We eten bij Karin en Rene, Karin kookt. Ik maak intussen de kindjes klaar voor bed (met moeite). "Nee, Karin moet het doen. Nee ik wil eerst aan Rene vragen of er nog een andere wc in dit huis is, nee nee nee." Isis en Simon blijven logeren in het stapelbed. Tom gaat in zijn pyama op de fiets mee naar huis, een tasje met eten voor Bud achterop. Tom en ik zetten samen nog even de vuilnis buiten (nadat Tom heeft aangegeven dat het vuilnisdag is) en dan gaat hij met een gelukkige lach op zijn gezicht slapen, in het bed van Simon. Ik praat gezellig bij met Bud die laat thuis is vanavond, we bekijken nog even hoe we morgen bij het concert van Snow Patrol moeten komen, en dan vinden we dat het een hele mooie dag is geweest.
Onze picnic
Verzamelen
Plezier!
